#28 Harry cz.2

                                                                           Harry cz.1

 Przygryzłam lekko wargę aby stłumić szloch. Nagle napotkałam zdziwione spojrzenie Stylesa. Szybko się odwróciłam i cicho łkając zaczęłam iść w stronę ulicy. Poczułam czyjąś dłoń na moim ramieniu.
-[T.I]?- usłyszałam ten melodyjny głos z chrypką, który tak uwielbiałam. Zdobyłam się jedynie na kiwnięcie głową.
-Co ty tu robisz? Co się stało?- zapytał zaskoczony. Wyglądał jak zawsze niesamowicie...  Z chłopaka zmienił się w najprzystojniejszego mężczyznę, jakiego widziałam.
-Obiecałeś, że będziesz na mnie czekał...- wyszeptałam połykając słone łzy i wtuliłam się w tors chłopaka. Ten objął mnie mocno swoimi dużymi dłońmi i przycisnął jeszcze mocniej do siebie.
-Tęskniłem za Tobą- wymruczał mi do ucha chłopak- może wejdziesz, porozmawiamy...- zaproponował.
-Harry, kochanie, idziesz?!- przerwał nam piskliwy głos dziewczyny z ogrodu loczka. Niemal zapomniałam, że chłopak już sobie kogoś znalazł.
-Nie będę wam przeszkadzać- powiedziałam cicho i wyswobodziłam się z ramion Stylesa. Na jego białej koszulce widniała czarna plama od tuszu pomieszanego z moimi łzami. Nie mogłam dłużej grać na jego uczuciach. Pobiegłam w stronę jakiejś taksówki stojącej przy drodze i wsiadłam do niej szybko, aby nie odwracać się w stronę chłopaka. To jeszcze bardziej złamałoby mi serce... Za sobą usłyszałam tylko krótkie 'poczekaj'...
|Oczami Harrego|
-Poczekaj!- krzyknąłem jeszcze lecz [T.I] wsiadła już do taksówki. Cholera.
-Harry!- usłyszałem głos Megan.
-Już idę- odparłem niechętnie i pobiegłem w stronę ogrodu. Zająłem miejsce obok dziewczyny, która momentalnie zaczęła się do mnie przytulać i lekko muskać moje wargi.
-Nie jestem teraz w nastroju...- wyszeptałem i lekko się odsunąłem.
-To zadzwoń, jak będziesz- prychnęła obrażona, zabrała swoją torbę i wyszła. Odetchnąłem z ulgą.  Musiałem ochłonąć. Dręczyły mnie różne pytania. Dlaczego [T.I] przyjechała do Londynu? Dlaczego płakała? Może ktoś ją skrzywdził... Zabiłbym gnojka. Muszę ją znaleźć. Tym razem sobie nie odpuszczę. Już raz ją straciłem.
|Twoimi oczami|
Po powrocie do hotelu miałam ochotę ze sobą skończyć. Byłam taka głupia... Liczyłam, że cztery lata po naszym ostatnim spotkaniu Harry będzie na mnie czekał i znowu będziemy razem? Myliłam się...
Następnego dnia obudził mnie głośny dźwięk pukania do drzwi. Wstałam niechętnie i przejrzałam się szybko w lustrze. Moje oczy były całe czerwone, a policzki brudne od tuszu. Lekko uchyliłam drzwi, aby nikt nie zobaczył mnie w takim stanie, lecz to co ujrzałam sprawiło, że nie obchodziło mnie już nic, nawet to, jak wyglądam. Przed drzwiami stał Harry... Widząc ślady łez na moich policzkach nic nie mówiąc objął mnie z całych sił. Zaciągnęłam się najwspanialszym na świecie zapachem jego ciała. Tak bezpiecznie czułam się w jego silnych ramionach...
-Wiesz ile namęczyłem się, żeby znaleźć twój adres? Obdzwoniłem chyba wszystkie hotele w Londynie- wyszeptał mi do ucha.
Uniosłam pełne łez spojrzenie na twarz chłopaka, na jego zielone, roześmiane oczy, dotknęłam jego policzka, musnęłam dłonią ciemne włosy. Nie mogłam uwierzyć w to, że jest teraz przy mnie. Moje dłonie lekko drżały.  Chłopak pociągnął mnie lekko za rękę w stronę łóżka i pokazał gestem, abym usiadła.
-Dlaczego przyjechałaś? -zapytał łagodnie nadal nie puszczając mojej dłoni. Lekko spuściłam wzrok.
-Nie ważne...-zaczęłam cicho.
-Mi możesz powiedzieć- ujął lekko mój podbródek abym spojrzała mu w oczy.
-Zostawiłam narzeczonego, z którym za tydzień miałam wziąć ślub dlatego, że nie potrafię przestać o tobie myśleć. Kocham cię i tak naprawdę po naszym rozstaniu nawet przez chwilę nie czułam się szczęśliwa- powiedziałam patrząc w jego zielone tęczówki, które nagle lekko błysnęły. Dłużej nie mogłam ukrywać moich uczuć. Bałam się, że po takim wyznaniu Harry znowu odejdzie, a ja zostanę sama...
-Zostawiłaś dla mnie narzeczonego? - wyszeptał niedowierzając. Pokiwałam tylko głową.
-Ale ty masz już dziewczynę. Nie chcę niszczyć waszego życia. Pragnę twojego szczęścia Hazz, najbardziej na świecie- odparłam łamiącym się głosem i już chciałam wstać, lecz chłopak mnie zatrzymał.
-Ale bez ciebie nigdy nie będę szczęśliwy...- wyszeptał i gwałtownie zmniejszył dzielącą nas odległość. Mocno wpił się w moje usta. Nikt nie całował tak wspaniale, jak Styles. Lekko przygryzłam jego wargę, na co chłopak uśmiechnął się delikatnie. Nasze języki były tak spragnione siebie nawzajem przez te cztery lata...W końcu opadliśmy na łóżko. Przez dłuższą chwilę wpatrywaliśmy się sobie w oczy.
-Jesteś jeszcze piękniejsza niż kiedyś, jeśli to wogóle możliwe- przerwał cisze chłopak i pogładził lekko moje włosy- przepraszam, że przeze mnie płakałaś.
W odpowiedzi musnęłam wargami jego szyję. Wiedziałam, że to lubi, co potwierdziło jego ciche pomrukiwanie. Chłopak momentalnie zdjął z siebie koszulkę i rzucił ją w głąb pokoju. Moje źrenice powiększyły się na widok jego torsu.Z miłością przejechałam dłońmi po tak dobrze znanych mi tatuażach. Zauważyłam też kilka nowych.
-Podobają ci się?- przerwał ciszę chłopak.
 W odpowiedzi uśmiechnęłam się łobuzersko i przeniosłam wzrok na oczy chłopaka.  Ten  gwałtownie przyciągnął mnie do siebie.
-Zawsze dotrzymuję obietnic. Czekałem na Ciebie całe życie, [T.I] -wymruczał zdejmując ze mnie T-shirt. Ponownie oplótł mnie ramionami i zaczął rozpinać mój koronkowy stanik.
-Obiecaj, że już nigdy mnie nie opuścisz- wyszeptałam drżącym z nadmiaru emocji głosem wpatrując się w jego zielone tęczówki.
-Obiecuję- odparł z powagą.
                                                                                                          HazzGirl
Hej kotki! Podoba wam się druga część Harrego?? Spodziewacie się co stanie się w następnej?:*

Jeśli możecie, komentujcie i wyrażajcie swoje opinie. Każdy komentarz naprawdę dla mnie dużo znaczy. Wtedy wiem, że mam dla kogo się starać:)

Dziękujemy za to, że jesteście:*W komentarzach piszcie także o dedyki, każdy zostanie zrealizowany!
wasza HazzGirl