#26 Harry cz.1

Szybkim krokiem wysiadłam z autobusu. Mocniej naciągnęłam na głowę kaptur za dużej bluzy, ponieważ robiło się coraz chłodniej i ciemniej. Zaczęły ogarniać mnie wątpliwości. Czy na pewno dobrze zrobiłam?
Harry. Moja pierwsza i jedyna prawdziwa miłość. Byliśmy razem cztery lata temu. Niestety, okazało się, że chłopak wraz z rodziną wyjeżdża do Londynu. To był dla nas obojga cios w samo serce, a tym samym bolesne rozstanie. Wiedzieliśmy, że związek na odległość nie ma sensu. " Pamiętaj, kochanie. Zawsze będę na Ciebie czekał, zawsze."- właśnie te słowa bruneta sprawiły, że przepychałam się teraz przez tłum ludzi w centrum Londynu w poszukiwaniu jakiegoś taniego hotelu. Odważyłam się, zrobiłam to! Zostawiłam narzeczonego, z którym za tydzień miałam wziąć ślub, spakowałam ciuchy i najpotrzebniejsze rzeczy do torby i wyjechałam w poszukiwaniu miłości mojego życia...
Mój narzeczony, David, nie był kimś, z kim mogłabym spędzić resztę mojego życia. Kiedy go poznałam był szalonym chłopakiem nie przestrzegającym żadnych zasad. Właśnie w takim Davidzie się zakochałam, a przynajmniej tak mi się wydawało... Wszystko zmieniło się jednak, kiedy chłopak odziedziczył po dziadku dużą, dobrze stojącą na rynku firmę. Od tamtego czasu nie poznawałam go. Po zbuntowanym chłopaku nie pozostało nawet śladu. Stał się jak ci wszyscy ważniacy pracujący od rana do wieczora w biurze. Przy nim czułam się jak ptak zamknięty w klatce... Nie mogłam wychodzić nigdzie wieczorami, zapomniałam jak to jest imprezować ze znajomymi! Naszych przyjaciół, z którymi kiedyś spotykaliśmy się co noc,  zastąpili sztywniacy w garniturach rozmawiający tylko o inwestycjach w firmie wraz z ich równie sztywnymi żonami w perfekcyjnie wyprasowanych sukienkach za kolano. Domówki i szalone nocne wyprawy zamieniliśmy na grę w golfa. Miałam już dość tego życia. Czułam, że dłużej tak nie wytrzymam. Żyłam tylko wspomnieniami mojego związku z Harrym...
 Styles był najcudowniejszym chłopakiem, jakiego kiedykolwiek poznałam... Z nim nigdy nic nie było zaplanowane, wszystko działo się tak spontanicznie... Kochałam to, w jaki sposób na mnie patrzył, nawet wtedy, gdy rozbierał mnie wzrokiem. Kochałam te jego loczki, które zawsze mierzwił gdy się denerwował. Kochałam to, jak pociągająco wyglądał w conversach, obcisłych spodniach i rozciągniętej koszulce. Kochałam go całego, nawet jego wady.  Boże, dlaczego cztery lata temu nie zatrzymałam go, nie pojechałam z nim, tylko najzwyczajniej w świecie odpuściłam? Chyba nigdy sobie tego nie wybaczę...
Zerknęłam na ekran telefonu. Cztery nieodebrane połączenia od Davida. Hmm... czyli już się obudził i spostrzegł, że mnie nie ma. Zaśmiałam się w duchu. Szybko zamówiłam pokój na dwie noce w pierwszym lepszym hotelu i udałam się do mojego pokoju. Już nieco spokojniej przejrzałam zawartość torby, pakowałam się bowiem w takim pośpiechu, że mogłam czegoś zapomnieć. Na szczęście wszystko było. Odetchnęłam z ulgą. Nagle w oczy rzucił mi się mały album ze zdjęciami znajdujący się w drugiej kieszeni torby. Wyjęłam więc go i zaczęłam przeglądać fotografie. Wszystkie przedstawiały mnie i Harrego, wzięłam je ze sobą, aby nie tracić nadziei. Z tyłu albumu lekko wsunięta była karteczka z adresem, który Harry podał mi, gdy wyjeżdżał. Miałam nadzieję, że się nie przeprowadził... W końcu zmęczenie po długiej podróży dało o sobie znać. Momentalnie moje powieki się zamknęły i zapadłam w głęboki sen...
Wstałam w południe. Potrzebny był mi odpoczynek. Na boso poszłam do łazienki i wzięłam gorącą kąpiel. Potem ubrałam czarne obcisłe spodnie i szary t-shirt, umalowałam się i lekko podkręciłam włosy lokówką. Nałożyłam na stopy białe conversy i wyszłam z hotelu. Zatrzymałam przejeżdżającą taksówkę i podałam mężczyźnie siedzącemu za kierownicą karteczkę z adresem Harrego. Gdy ruszyliśmy ogarnęło mnie ogromne podekscytowanie i strach. Nie, nie przed tym, że Hazza zmienił adres. Bałam się tego, że mnie odrzuci, że ułożył już sobie życie. To by było najgorsze... Odpędziłam od siebie tą myśl, wyjęłam z torby lusterko i nałożyłam kolejną warstwę szminki na pełne usta. Przerwał mi głos taksówkarza, oznajmiający, że dojechaliśmy. Wręczyłam mu kilka banknotów i na miękkich nogach wsiadłam z auta. Z szeroko otwartymi oczami podeszłam do furtki, już miałam nacisnąć dzwonek, lecz nagle zobaczyłam coś niepokojącego. Otóż Harry obściskiwał się właśnie z jakąś dziewczyną w ogrodzie. Stałam przed domem zszokowana a na policzkach poczułam pierwsze łzy.

                                                                                                                                              HazzGirl
Hej kotki! Co myślicie o tej pierwszej części? Podoba wam się? Każda opinia jest dla mnie naprawdę ważna, dziękuję za wszystkie komentarze i wsparcie z waszej strony. Mam nadzieję, że imagin was nie rozczarował:)
W komentarzach możecie także prosić o dedykacje, podsuwać nam swoje pomysły i inne wszelakie prośby :*
Dziękujemy za tyle wejść! Robimy to wszystko dla was, kochane! Już niedługo pojawi się następna część, a w międzyczasie także inne prace.
LOVE xx
                              wasza HazzGirl