#73 Niall Halloween cz.4 (zakończenie)

Z dedykacją dla: kotek


Obudziły mnie strugi światła wpadające do szałasu przez cienkie szczeliny. Gdy się odwróciłam, spostrzegłam , że Nialla nie ma obok mnie. Trochę zaniepokojona wstałam i wyszłam na zewnątrz w poszukiwaniu blondyna. Chłopak zaś stał kilka kroków ode mnie a w dłoniach trzymał puszki z gotowymi daniami. Skąd on do cholery je wytrzasnął na tym pustkowiu?! 

-Moja księżniczka już wstała- uśmiechnął się uroczo , zmniejszył dzielącą nas odległość i dał mi czułego buziaka w policzek- klopsiki w sosie pomidorowym czy makaron z warzywami?- wyciągnął dłonie z dwiema puszkami.

-Skąd masz to jedzenie?- zapytałam. 

W duchu szczerze się ucieszyłam, bowiem już od dawna nic nie jadłam.

-Powiem ci, ale musisz obiecać, że nie będziesz zła- zaczął Horan. 

Pokiwałam głową, lecz trochę zaniepokoiły mnie słowa chłopaka.

-Już dawno niczego nie jedliśmy i wiedziałem, że w końcu muszę znaleźć jakieś jedzenie , więc gdy spałaś, pobiegłem do tego domu, w którym wcześniej 

byliśmy. Znalazłem tam w szafce kilka takich puszek i od razu do ciebie wróciłem.

-Zostawiłeś mnie tu samą?!-powiedziałam z oburzeniem.

-Nie miałem wyjścia. Nie chciałaś wrócić się ze mną do tego domu , a gdybym tam nie poszedł, kolejny dzień nie mielibyśmy nic do jedzenia- tłumaczył się Niall.

Przyznałam mu rację, jednak zostawianie mnie samej w tym miejscu nie było najlepszym posiłkiem. Wzięłam od niego puszkę z makaronem i warzywami i zabrałam się do jedzenia. Jeszcze nic nigdy nie smakowało mi tak, jak ten zeschnięty makaron z podejrzanie wyglądającymi 'warzywami', na pewno dlatego , że byłam straszliwie głodna. Niall również zabrał się za swoje klopsiki jak wygłodniałe zwierzę. Po kilku minutach jego puszka była już całkowicie pusta.

-[T.I.], teraz , jak już coś zjedliśmy, nie możemy marnować czasu i musimy zacząć szukać jakiejś drogi, domu , znaku życia. Jak zrobi się ciemno , nie będziemy mogli już szukać-powiedział opanowany chłopak. Momentalnie się zgodziłam i po chwili wyruszyliśmy na poszukiwania. Sypałam za nami rozkruszonymi gałązkami, aby nie zgubić drogi powrotnej. Minęły już trzy godziny , a w zasięgu naszego wzroku nie było widać nic innego, tylko lasy. Zrezygnowani opadliśmy na wilgotną trawę. Wtuliłam się w spocone ciało Nialla , a po moim policzku spłynęła pojedyncza łza. Wytarłam ją szybko, aby blondyn nie zdążył jej zauważyć. Podniosłam głowę, spojrzałam na jego piękne niebieskie oczy, na jego delikatnie zarysowane , malinowe usta, na jego kremową, aksamitną skórę, pogładziłam dłonią jego jasne i gładkie włosy i żałowałam, że nie spotkaliśmy się w jakimś normalnym miejscu , tylko w popieprzonym hotelu niczym z horroru. Nagle usłuszeliśmy warkot silnika. Zerwaliśmy się na nogi i spojrzeliśmy na siebie z nadzieją. Zaczęliśmy biec ile sił w nogach do miejsca, z którego dochodził ten dźwięk.

-Pomocy!- krzyczęliśmy najgłośniej jak tylko umieliśmy. 

-[T.I.]? Niall? - nagle usłszałam głos mojej przyjaciółki. Myślałam, że to jakieś halucynacje, ale Niall zaczął krzyczeć, że to my. Nagle zza drzew wyjechał czerwony , niewielki samochód, a w nim siedzieli [I.T.P.] i Louis. Spojrzałam na Horana wielkimi oczami, lecz on również nic

z tego nie rozumiał.

-Wsiadajcie- zawołał Lou, a my posłusznie wykonaliśmy jego polecenie. 

-O co w tym wszystkim chodzi? Skąd macie samochód?- zaczął zszokowany Niall.

-Znaleźliśmy drogę, tam zaś zabraliśmy się z jakąś kobietą to najbliższego miasta. Tam wypłaciłem pieniądze z banku i zatrzymaliśmy się w hotelu. Dzisiaj rano wypożyczyliśmy samochód i wróciliśmy tu, żeby was szukać. I oto jesteście- skończył swą opowieść  a ja z całych sił przytuliłam się do przyjaciółki.

-Myślałam, że już nigdy cię nie zobaczę-wyszeptałam roztrzęsiona. Louis i Niall również nie szczędzili sobie czułości.

-Swoją drogą, [T.I.], muszę ci coś powiedzieć- zaczęła z tajemniczym uśmieszkiem na ustach.

-Ja tobie też-odparłam.

-Ja i Louis jesteśmy razem!

-Ja i Niall jesteśmy razem!

Wyznałyśmy równocześnie i wybuchnęłyśmy niepohamowanym śmiechem.

-Widzisz ,może dobrze, że to wszystko się stało. W końcu znalazłyśmy tych odpowiednich chłopaków- zaśmiała się dziewczyna , a ja ze wzruszeniem spojrzałam się na Nialla. Tak. To był ten odpowiedni chłopak. Nie miałam co do tego najmniejszych wątpliwości.

HazzGirl
Hej kochane ! Nie zawiodłam was zakończeniem Nialla? Podoba się wam ? :-) Wyrażajcie swoje opinie w komentarzach , to dla mnie naprawdę wiele znaczy ! :*
Mam nadzieję, że Święta minęły wam tak, jak sobie to wymarzyliście i życzę wam wspaniałej zabawy w sylwestrową noc i oczywiście szczęśliwego nowego roku. Dziękuję za wszystko , wasza HazzGirl.