#72 Zayn

-Jutro Wigilia- oznajmiłam ciepło, wtulając się w bok męża.

Kochałam Zayna. Nie zamieniłabym go na nikogo innego, ale czasami było mi smutno, że nie możemy w normalny sposób obchodzić Świąt Bożego Narodzenia. Brakowało mi tradycyjnej wieczerzy przy stole, śpiewania kolęd, dzielenia się opłatkiem, jednym słowem tęskniłam za chrześcijańskimi obchodami tego święta. Malik wprawdzie zawsze otwarty był na moje propozycje, zgadzał się na każde zachcianki, ale nie chciałam żeby ze względu na mnie zmieniał swoje przyzwyczajenia.

- Wiem, misiu- zamruczał leniwie tuż przy moim uchu, a następnie delikatnie przygryzł jego płatek. Co powiesz na...- zaczął i powoli zdjął jedno i drugie ramiączko od mojej pidżamy. Jego usta zaczęły krążyć wzdłuż dobrze sobie znanej ścieżki. Najpierw czoło, oczy, czubek nosa. Potem chwila przerwy, by przejść do kącików warg, aż w końcu zejść do szyi i złożyć ostatnie zachłanne pocałunki w okolicach piersi. Tak, cały Malik i jego pomysły.
- Kochanie, nie dzisiaj- powiedziałam i pocałowałam go w ramach przeprosin.
- Nic się nie stało- oświadczył pogodnie i mocno objął mnie w pasie.
- Zayn, chodźmy już spać. Jestem zmęczona. Jasmine nie dawała mi dzisiaj spokoju. Miałam z nią urwanie głowy. Najpierw musiałyśmy ubrać choinkę, pójść na zakupy... Naprawdę to był ciężki dzień- opadłam głową na jego ramię.
- W takim razie idziemy- zadecydował i nim zdążyłam wstać, poczułam jak chłopak podnosi mnie.- Zayn, co robisz?- zapytałam zaciekawiona.
- Niosę moją królewnę do łóżka- zaśmiał się i cmoknął mnie w usta. Nie opierałam się, marzyłam tylko o tym, żeby pójść spać.
- Dziękuję-powiedziałam, ziewając delikatnie.
- Za co?- zdziwił się.
- Za to, że jesteś. Za nasze małżeństwo. Kocham Cię- wyszeptałam i przytuliłam się do niego.
- Ja Ciebie też kocham. Miłych snów...
Zdążyłam przewrócić się na drugi bok i poprawić poduszkę, gdy usłyszałam dziwny szmer i czyjeś kroki. W końcu drzwi do naszej sypialni otworzyły się z hukiem,a do pokoju, wbiegła nasza mała córeczka.
- Mamo opowiedz mi bajkę!- poprosiła i wskoczyła do łóżka...
- Kochanie, a czy tatuś może dzisiaj opowiedzieć Ci bajeczkę?- zapytałam, licząc że mała, zgodzi się. Popatrzyłam w stronę męża, który szeroko uśmiechnął się i wziął Jasmine w ramiona.
- Tak- zawołała.- Mogę tę co wczoraj, opowiadała mi mama?- zapytała i objęła rączkami jego szyję. Kochałam na nich patrzeć. Zayn, naprawdę umiał zajmować się dziećmi. Miał z nią świetny kontakt. Czasami wydawało mi się, że Jas woli Mulata...
- Nie wiem, co wczoraj opowiadała Ci mama- stwierdził i cmoknął małą w usta.
- O Mikołaju, jego saniach... To była piękna bajka- oświadczyła z przejęciem.
- Dobrze, w takim razie będzie Mikołaj- powiedział i zaczął swoją opowieść.
Płatki śniegu w leniwym tempie zlatywały z nieba. Od paru dni Londyn swoją niewinną bielą zapowiadał nadejście świąt, ale nie byle jakich, Świąt Bożego Narodzenia. Pojedyncze płatki swą delikatną, puchową koronką starały się okryć ponure budynki i jasno świecące latarnie. Niektórzy przystawali na moment by choć na chwilę poddać się świątecznej aurze i przyjrzeć się puszystej pierzynce, która niestety powoli, oddawała centymetr po centymetrze swojego ,,ciała”.
Wokoło panowało poruszenie. Wszyscy spieszyli się do domów, objuczeni masą prezentów. Gwiazdka- widać było, że każdy myślał już tylko o tym.
- A dostanę jakiś prezent?- zapytała zaciekawiona dziewczynka, przerywając Zaynowi opowiadanie.
- A byłaś grzeczna?- chłopak zaśmiał się.
- Tak- zawołała oburzona.
- W takim razie dostaniesz- odpowiedział Mulat i kontynuował bajkę.
Tak, wszyscy myśleli o zbliżającym się wieczorze. Jednak kilkaset tysięcy kilometrów od Londynu. Za górami, za lasami, na niewielkim wzgórzu, tam gdzie wiecznie hula śnieżna zadymka,znajdowała się nieduża, ale za to przytulna chatka, w której schronienie znalazło dwoje starszych ludzi i ich jedyny syn. Za domem, w swoim warsztacie pracował znany przez wszystkich Pan. Pan, który co roku o tej samej porze, uwijał się jak tylko mógł, by zdążyć na czas. Czytał każdy, wykonany z precyzją list, jaki dostał od najmniejszych mieszkańców tej planety. Co róż dopisywał do swojej olbrzymiej księgi imię, nazwisko i adres malucha, który prosił o świąteczny podarek.
Na szczęście Mikołaj nie pracował sam. Pomagała mu gromadka skrzatów, która chyżo uwijała się z wykonywaniem, a następnie pakowaniem i przenoszeniem zabawek do sań. Sanie również były niezwykłe, ciągnęły je bowiem przyjazne Mikołajowi renifery, które z szybkością przemierzały świat.
W końcu nadszedł długo wyczekiwany dzień. Mikołaj i jego syn, skoro świt wyruszyli z domu w długą podróż dookoła świata. Mieli kilkadziesiąt milionów domów, do których musieli zawitać przed świtem...
- Kochanie, Jasmine już zasnęła. Możesz skończyć już opowiadać- powiedziałam, gdy nasza córeczka zaczęła delikatnie pochrapywać.
- Wiem, ale wciągnąłem się w tę bajkę- zaśmiał się chłopak.
- Zauważyłam- wyszeptałam, przytulając się do mojej rodziny.
- Jak chcesz to też mogę opowiedzieć Ci bajkę, tylko w wersji dla dorosłych.
- Może nie dzisiaj- zaśmiałam się i po raz ostatni tego dnia złączyliśmy nasze usta w czułym pocałunku...
All I need for Christmas is you...

                                                                                               MissPotatoe

Hej Laski! :* Jak tam święta? Przejedzone, szczęśliwe, obdarowane prezentami? Mam nadzieję, że tak :)) To już ostatni imagin z serii świątecznej, obiecuję xx Chyba, że same będziecie chciały kontynuację tego opowiadanka. Z góry mówię, że to był mój sen, zresztą jak każdy imagin na tym blogu i nie mogłam się powstrzymać by go nie przenieść na ,,papier" ;)  Całusy! :* Do następnego  <3
PS Dobijemy jeszcze w tym roku do 90 tys. ? Byłoby nam miło :3