#158Louis cz.7

Louis cz.5

Louis cz.6

Przeczytajcie notatkę pod postem!!!

|perspektywa Louisa|

-Czy ty do końca oszalałaś?- wrzasnąłem, gdy weszliśmy do łazienki.

-Louis, o co ci teraz chodzi?- mruknęła, nerwowo opierając się o ścianę.

- O to- wskazałem na nią i jej skąpy strój.- Czemu nie możesz mieć normalnej pracy? Nie przyszło ci do głowy, że mogłabyś zarabiać w zupełnie inny sposób?- wyrzuciłem z siebie, jednocześnie patrząc w jej ogromne czekoladowe oczy.

- Co tym razem Ci nie pasuje w mojej pracy?- syknęła.- Loueh, zrozum że nie masz prawa decydować o moim życiu. To ja dbam o siebie, a nie ty. Nie uważasz, że jestem już dużą dziewczynką i umiem sobie radzić z pewnymi rzeczami?

- Nie rozumiesz, że zasługujesz na coś więcej?- zasugerowałem.

- Możliwe, ale życie nie jest tak łatwe jak ci się wydaje. Nie wszyscy mieszkają w luksusowych willach z ogromnym ogrodem i sam Bóg wie czym jeszcze- rzuciła, obdarzając mnie chłodnym spojrzeniem.- Przepraszam, ale muszę już iść. Jestem w pracy- stwierdziła i otworzyła drzwi, wychodząc na zewnątrz.

-Niech Ci będzie- warknąłem i szybkim krokiem opuściłem klubową łazienkę. Kiedy dotarłem do stolika, znajomi obdarzyli mnie tajemniczymi uśmieszkami.

-Co?- fuknąłem.

-Zaliczyłeś ją?- spytał podekscytowany Mike.

-Jaka jest?- dopytywał się rozochocony Nicholas.- Subtelna czy raczej nieokiełznana. Wiesz, kobietę można poznać po tym jaka jest w łóżku- dzielił się swoimi spostrzeżeniami Niko.

-Nie przespałem się z nią- wysyczałem przez zaciśnięte zęby.

- Spać może i nie spałeś, ale zaliczyłeś ją w męskiej toalecie- zaśmiał się Jamie, a wraz z nim pozostała dwójka.

-Przestańcie- krzyknąłem, a przy okazji ściągnąłem na siebie ciekawskie spojrzenia.- Nie mam ochoty o tym więcej rozmawiać. Przymknijcie się- powiedziałem trochę ciszej.

-Już się tak nie wściekaj. To nie nasza wina, że w niej nie skończyłeś- wtrącił się Mike. Cały Micheal i jego zbereźne myśli.- Spokojnie stary. Jak nie ta, to inna sprawi, że poczujesz się lepiej. Spójrz choćby na tamtą platynową blondynę. Laska robi na twój widok maślane oczka, a ty nawet nie zaszczyciłeś jej spojrzeniem. Masz za swoje- stwierdził i sam puścił oczko do owej dziewczyny.

- Sorry, mam już tego dosyć. Wracam do siebie- rzuciłem, jednocześnie podnosząc się z miejsca.

               Nie miałem zamiaru siedzieć tu dłużej i wysłuchiwać ich durnych rozmów. Nie byłem dzisiaj w najlepszym nastroju do żartów. Może innym razem uznałbym ich wypowiedzi za śmieszne. Poflirtowałbym z ową blondynką. Dałbym jej swój numer, a może nawet zabrałbym ją do domu. Perswazyjne bzykanko, czemu nie?

                Ale dzisiejszego wieczoru, naprawdę nie miałem na to ochoty. Ruszyłem w kierunku baru, przedzierając się pośród tłumu pijanych nastolatków. Miałem jeden cel: zapłacić za piwo i uciec jak najdalej stąd. I wtedy po raz kolejny ją zobaczyłem. Nie była sama. Obok niej stał jakiś facet w czarnej skórzanej kurtce i ciemnych włosach. Najprawdopodobniej rozmawiali. Dziewczyna gestykulowała coś zawzięcie. Pokazywała jakąś postać stojącą przy drzwiach ewakuacyjnych. Nie czekając ani sekundy dłużej, ruszyłem w ich kierunku.

- Odejdź stąd- usłyszałem jej głos.- Wywiązałam się z Twojej pieprzonej umowy. A teraz wynoś się. Nie mam ochoty na ciebie patrzeć- wysyczała.

- Rick, mówił co innego. Zaniedbujesz się w obowiązkach- oświadczył, przysiadając na pobliskim hockerze.- Poza tym jeszcze z Tobą nie skończyłem- powiedział pewnym siebie głosem.

- Wszystko w porządku?- wtrąciłem się, łapiąc [T.I] w talii.

- Łapy przy sobie- odezwał się tamten i automatycznie zerwał się z miejsca.

- Ona nie jest twoją własnością- mruknąłem, mocniej ją do siebie przytulając.- A poza tym ta pani chciała, byś łaskawie ruszył swój tyłek i opuścił ten lokal- dodałem niewzruszony.

- Licz się ze słowami, gnojku.

- Louis, proszę Cię idź już- poprosiła.- Poradzę sobie sama.

- Nie zamierzam się stąd ruszać bez ciebie- szepnąłem, niepewnie się do niej uśmiechając.

- To jeden z Twoich klientów?- zapytał z pogardą.- Świadczysz też usługi po pracy?- dorzucił ironicznie, kładąc jej rękę na policzku.

- Zamknij się- burknęła.

- Gdzie się podziały twoje maniery, słonko? Zapomniałaś już czego uczyła Cię mamusia?- śmiał się jej prosto w twarz.

- Odpierdol się od niej- warknąłem, jednocześnie starając się zabrać ją z tego miejsca.

- [T.I], jesteś tylko nic niewartą dziwką- zawołał za nami, a ja z trudem opanowałem się , by tam nie wrócić i nie  przypieprzyć mu w ten głupi ryj. Pragnąłem skopać gościowi jaja. Chciałem by ta jego śliczna twarzyczka, zamieniła się w kupę krwi i siniaków. Należało mu się jak cholera.

            Gdy znaleźliśmy się już w bezpiecznej odległości, wziąłem [T.I] w ramiona i pozwoliłem się jej wypłakać w moją koszulkę. Starłem jej pojedyncze łzy z policzka, a następnie złożyłem na jej ustach delikatny pocałunek. Nie protestowała, wpatrywała się tylko we mnie tymi swoimi wielkimi, błyszczącymi oczami.

- Chodźmy stąd- zasugerowałem, na co dziewczyna lekko przytaknęła.- W innej sytuacji zaproponowałbym, żebyśmy się rozerwali, ale wydaje mi się, że nie jest to najlepszy pomysł.

-Czemu?- zdziwiła się.- Mam ochotę zapomnieć o tym całym gównie, które za mną chodzi. Chcę się napić i wreszcie zaszaleć- oświadczyła dobitnie, mocniej chwytając moją dłoń.

-Skoro tak…- mruknąłem, puszczając jej oczko.- Znam jedno przyzwoite miejsce- oznajmiłem, szeroko się uśmiechając.

             Parę minut później wchodziliśmy już bocznymi drzwiami do mojego ukochanego klubu.

-W piwnicach są stoły z bilardem oraz piłkarzyki. Na piętrze znajdują się bary i dyskoteka. Natomiast na samej górze mieści się siedziba tego miejsca. A więc od czego chcesz zacząć, [T.I]?- zapytałem, spoglądając na nią ukradkiem.

-Wszystko brzmi obiecująco, ale chyba najpierw chciałabym się czegoś napić. Alkohol zawsze mnie rozluźnia- stwierdziła speszona.- Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko- dodała trochę pewniej.

|Twoja perspektywa|

             Kiedy Louis poszedł po drinki, usiadłam na jednej z czarnych materiałowych sof, usytuowanej w rogu lokalu. Nadal nie mogłam wyjść z podziwu, że mój ojczym pojawił się w pubie, w którym pracowałam. Nigdy nikomu, nie wspominałam, iż dostałam pracę kelnerki, a już na pewno nie jemu, a mimo to, ten sukinsyn odnalazł mnie. Powoli miałam już tego wszystkiego dosyć. Pragnęłam zasmakować normalnego życia. Chciałam wreszcie skończyć z przeszłością, a ten facet nie pozwalał mi na to. Zawsze musiał mi przypomnieć, że jestem jedynie nic niewartą dziwką. Wypominał mi to na każdym pieprzonym kroku.

-Jak Ci się tu podoba?- zapytał mnie Tomlison, przysiadając obok i wręczając mi drinka.

-Ładne tancerki- powiedziałam wymijająco.- To Twój klub?- zgadywałam.

-Tak- oznajmił triumfalnie.- Oprowadzić Cię po nim?

-Pewnie- rzuciłam i oboje wstaliśmy z naszych miejsc.

-Od czego chcesz zacząć?- zwrócił się do mnie.

-Może od góry?- zaproponowałam, puszczając mu oczko.- Zdaje mi się, że to będzie interesująca wycieczka- dodałam po chwili.

-Nawet nie wiesz jak bardzo- odparł Louis, szeroko się uśmiechając.

             Oboje wyszliśmy ze strefy barowej. W milczeniu przecięliśmy ogromny korytarz. Następnie minęliśmy niezliczone pokoje gospodarcze, masę pracowników, którzy na widok Tomlinsona, spuszczali głowy, aż w końcu wdrapaliśmy się po drewnianych schodach na samą górę. Zatrzymaliśmy się na strychu. Międzyczasie brunet otworzył jakieś drzwi i wskazał bym udała się przed nim.

              Przekroczyłam próg pokoju, a moim oczom ukazał się olbrzymi, nowoczesny gabinet, z sześcioosobowym stołem w rogu. Na podłodze leżały puszyste, białe dywany, a z okien rozpościerał się bajeczny widok na miasto. Ponadto pomieszczenie to było zaopatrzone w niewielki regał, kremowy wypoczynek i kilkudziesięciocalową plazmę. Gdzieś w oddali majaczył nawet stół bilardowy.  Nad biurkiem wisiał szereg monitorów. Kamery obserwowały klatkę schodową, bary, dyskotekę, hol , a nawet windy. Z dużą dokładnością widziałam każdy, najmniejszy fragment klubu, bawiących się ludzi.

-Nieźle – wydukałam, z otwartymi na szerz ustami.

-Też mi się tu podoba- oświadczył z dumą.- Co chcesz robić?

-Może zagramy?- zasugerowałam, spoglądając ukradkiem na zielone płótno na stole bilardowym.

-Grałaś już wcześniej?

-Możliwe- mruknęłam, przybierając niewinną minę.

-Hm- zamyślił się na moment.- Co powiesz na mały zakład, panno [T.I].

-Brzmi ciekawie- odpowiedziałam.- Jestem w stanie podjąć to ryzyko.

-Cieszę się- oznajmił z zawadiackim uśmiechem, a jego oczy zapłonęły.

- A więc, o co chcesz się założyć?

- Jeżeli wygram, zostaniesz dzisiaj ze mną na noc.

-A co jeśli jednak to do mnie uśmiechnie się szczęście?- kontynuowałam.

-Wtedy zdecydujesz, co chcesz robić- stwierdził przebiegle.

- Umowa stoi- oświadczyłam wyniośle i pełnym gracji ruchem ruszyłam do stołu.

            Po drodze Louis wręczył mi jeden z kijów i już parę sekund później szykowaliśmy się do małej partyjki pool’a. Ustawiłam białą kulę na linii. Przybrałam odpowiednią pozycję i mocno uderzyłam. Bile w zawrotnym tempie rozbiegły się po całym suknie. W końcu jednak niebieska dwójka, leniwie wpadła do łuzy, a ja aż podskoczyłam ze szczęścia.

- Całkiem dobrze- powiedział z uznaniem brunet

             Chwilę później trafiłam w kolejne bile, tym samym przybliżając się do wygranej. Byłam w siódmym niebie. Już dawno nie szło mi tak fantastycznie. Kiedy się zorientowałam, zostały mi zaledwie trzy kolorowe kulki. Pochyliłam się nad stołem, celując w zieloną szóstkę. Miałam już uderzyć, gdy nagle poczułam jak usta Louisa leniwie suną wzdłuż mojej szyi, rozpraszając mnie przy tym.

-Teraz moja kolej- wyszeptał miękko, skradając mi kolejnego całusa, a ja oczywiście chybiłam.

-Louis!- zawołałam.- To było nie fair.

-Wiele rzeczy nie jest fair- oznajmił niewzruszony, przyglądając mi się spokojnie.- Znudziła mi się już ta gra- rzucił po chwili, odkładając kije na miejsce.

-Co Ty robisz?- zdziwiłam się, opierając się o stół.- Jeszcze nie dokończyliśmy.

-Och, mam inny pomysł- odpowiedział przebiegle.- Wydaje mi się, że możemy zabawić się trochę inaczej- puścił mi oczko, a następnie przyciągnął do siebie, złączając nasze usta w brutalnym pocałunku. Wiedziałam o czym myślał i tym razem nie chciałam niczego zepsuć. Po raz pierwszy sama z siebie pragnęłam oddać się mężczyźnie.

              Oboje rzuciliśmy się na sofę i w błyskawicznym tempie zaczęliśmy się rozbierać. Musiałam zapomnieć o pewnym przykrym wydarzeniu z mojego życia. Nie mogłam się dłużej zadręczać przeszłością. Chciałam zacząć wszystko ‘od początku’ z nim.

               Nagle przycisnął gwałtownie swoje usta do moich i chwycił mocniej za włosy. Przycisnął mnie plecami do zamszowej kanapy, tak że leżałam tuż pod nim. W pewnej chwili poczułam jego zwinną dłoń między moimi udami. Wyczuwałam jego naglącą potrzebę. Ogromne pożądanie z jakim walczył. Oplotłam go nogami w pasie, przyciągając jeszcze bliżej nasze rozpalone ciała. Zaczęliśmy żarliwie się całować. Nasze usta gorączkowo szukały się nawzajem.

               W końcu pozbyliśmy się ostatnich części garderoby. Louis na chwilę odsunął się ode mnie i wyciągnął z kieszeni spodni prezerwatywę. Pożerał mnie spojrzeniem, gdy rozrywał opakowanie, nakładając cienką folijkę na swojego nabrzmiałego członka. Następnie ponownie opadł na mnie, chwytając mnie przy tym w talii. Wsunął dłonie pod moje ramiona, a nasze spojrzenia po raz kolejny tego wieczoru, spotkały się.

- Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko- szepnął uwodzicielsko, pieszcząc wargami moją nagą skórę.

- Nie przedłużajmy- powiedziałam, obejmując go mocniej.

              I wtedy, to się stało. Przywarł do moich ust, równocześnie we mnie wchodząc. Jęknęłam zaskoczona jego gwałtownością. Fala rozkoszy, która rozlała się po moim ciele, powodowała, że z każdym pchnięciem, miałam ochotę na więcej. Z Louisem nie było tak jak z innymi kochankami. Nie pieprzyliśmy się , tylko kochaliśmy, pieszcząc się przy tym dotykiem, ustami i oczami. To uczucie, mimo wszystko sprawiało wrażenie nowego i świeżego.

              Wczepiłam palce w jego miękkie, brązowe włosy, dostosowując się do jego rytmu i ponownie wpijając w jego pełne wargi. Przymknęłam na chwilę powieki, rozkoszując się tym doznaniem. Seks z Louisem był jak chłodna lemoniada w upalny dzień. Z każdą sekundą pragnęło go się jeszcze więcej.

              W pewnym momencie brunet oparł dłonie na moich biodrach, zaciskając mocniej palce na moim ciele i przygotowując na kolejną porcję przygód. Jego ruchy stawały się szybsze, bardziej zadziorne. Wypełniał mnie całą, a ja po raz pierwszy w życiu poczułam się ‘potrzebna’.            

              Niestety wiedziałam, że taka kolej rzeczy nie potrwa zbyt długo. Byłam pewna, że w końcu Tomlinson się mną znudzi lub też znajdzie sobie inną chętną panienkę na jeden wieczór. Potraktuje mnie tak jak inni mężczyźni. Wiedziałam od dawna, że jestem tylko zabawką, obiektem męskich westchnień i pragnień. Taka była prawda, lecz w tym momencie chciałam do końca oddać  się tej chwili.

               Parę minut później leżeliśmy wtuleni w siebie na wąskiej kanapie w biurze chłopaka. Nadal się całowaliśmy. Poznawaliśmy swoje ciała za pomocą zmysłów. Uśmiechnięci, wpatrywaliśmy się w siebie. Było niesamowicie, niestety do czasu.

                Usłyszeliśmy pukanie do drzwi, a chwilę później głos jakiegoś mężczyzny.

-Louis, mogę wejść?- spytał ktoś.- Potrzebujemy Cię.

-Jestem zajęty. Radźcie sobie sami- warknął, trykając mnie nosem po policzku.

-Louis, mamy kłopoty- oznajmiła poważnie ta sama osoba.- Grupka osób wtargnęła do klubu w poszukiwaniu jakiejś dziewczyny. Chodź trzeba ich stąd wypieprzyć, zanim zdążą porządnie narozrabiać- usłyszałam, przełykając głośniej ślinę.

                                                                                   

                                                                                                      MissPotatoe 

Witajcie! 

W sumie nie wiem od czego zacząć. Mam dość sporo do powiedzenia, bo to co się ostatnio TU dzieje, to jakieś kompletne niepowodzenie. Naprawdę! Jest mi z tego powodu niezmiernie przykro i coraz częściej zastanawiam się nad tym, czy to już nie najwyższy czas, by zakończyć tę przygodę... Piszę imaginy już od przeszło 2 lat. Pewnie w normalnej sytuacji , zaniechałabym tej czynności, ale za każdym razem, gdy chciałam powiedzieć- 'Nie. Kończę z pisaniem i tym blogiem'- byliście WY. I nagle zaczynałam rozmyślać od początku o 'końcu kariery'. Ale teraz myślę o tym po raz kolejny. Tym razem coraz bardziej poważnie. Poświęcam\ poświęcałam na pisanie dużo czasu, który mogłabym spożytkować na setki innych czynności, a nie ślęczenie przed laptopem. Zresztą moje zdanie podzielają też Foreverdirectioners i Paulina. A przyznam się szczerze, że ostatnio, gdy widzę 'jakie jest zainteresowanie blogiem', to mam ochotę rzucić to wszystko w cholerę! 

I teraz decyzję zostawiam WAM! 

Co dalej? 

PS Nie wiem czy to ma sens by ustawiać próg, choćby 20 komentarzy, bo ostatnio nie pojawiło się nawet tyle, przez prawie 2 tygodniu! :(