#130 Niall&Zayn cz.7

                                                            Niall&Zayn cz.3
                                                            Niall&Zayn cz.4
                                                            Niall&Zayn cz.5
                                                            Niall&Zayn cz.6

- Zayn, nie wyjeżdżaj- poprosiłam go. - Zostań z nami.
- To nie ma sensu- burknął ponuro i dopiął swoją torbę podróżną.
- To ma sens- zapewniłam go.
- Nie, nie ma. I do cholery, możesz mi w końcu pozwolić stąd wyjść? Nie mam jak przejść z walizką- spiorunował mnie spojrzeniem, a następnie nerwowo przejechał dłonią po włosach.
- Czy fakt, że chodzę z Niallem aż tyle zmienia? Naprawdę nie może być tak jak dawniej?- dopytywałam.
- Nie może- wysyczał i podszedł w moim kierunku. Był zły. Widziałam jak chodził nerwowo w jedną i drugą stronę. Zabierał swoje rzeczy, zrzucając je z półek i dopakowując i tak pełną już torbę.- Czemu Ci tak zależy, żebym został?- zapytał chłodno, a w jego oczach można było dostrzec smutek.
- Zayney- wyszeptałam, trzęsącym się głosem.- Jesteśmy przyjaciółmi- powiedziałam niepewnie, czekając na jego reakcję. Ten jednak nie odezwał się ani słowem. Milczał jak zaklęty. Wpatrywał się w jakiś punkt tuż za moimi plecami i za wszelką cenę starał się unikać kontaktu wzrokowego.
- Nie sądzisz, że przyjaźń damsko- męska nie istnieje...- odezwał się w końcu tym swoim ponurem głosem, którego używał od paru dni.- Zawsze jedna ze stron pragnie czegoś więcej- oznajmił, wciąż nie patrząc mi w oczy.
- Proszę, zostań- ponowiłam.
- Przykro mi [T.I], ale mój pobyt tutaj dobiega końca. Za trzy dni mam samolot do Londynu, a w międzyczasie zostanę w jakimś hotelu. Nie chcę być na utrzymaniu Nialla- stwierdził i pociągnął za sobą walizki.
- Nie zapominaj, że ten dom jest też w połowie mój- oświadczyłam.
- Wiem- burknął oschle.
- Zayn przestań zachowywać się jak jakiś dupek- warknęłam i pokonałam ostatnie dzielące nas centymetry. Chciałam by spojrzał mi w oczy i w końcu to zrobił.- Co mam zrobić byś został?
-[T.I] powiem Ci to tylko raz, ok? Nie zamierzam więcej powtarzać- mówił nerwowo, co chwilę przełykając ślinę.- Masz Nialla, więc odpierdol się ode mnie.
To bolało, nawet bardzo. Jego słowa nie tylko raniły, ale również niszczyły naszą przyjaźń.
- Słucham?
- Odpierdol się od mnie- powtórzył dobitnie.
- Wiesz co?- nie wytrzymałam. Musiałam dać upust swoim emocjom.- Pieprz się. Wracaj do tego swojego Londynu. Bzykaj się z każdą laską. A ja mam to w dupie. Rozumiesz?- krzyczałam, wymachując rękoma.
- Co się tu dzieje?- usłyszałam głos Nialla i momentalnie poczułam jak jego silne, ciepłe dłonie obejmują mnie w pasie.- Stary,o co tu chodzi? Czemu ona jest w takim stanie?- zwrócił się do bruneta.
- Sam się jej spytaj- odparował.
- Możesz się ogarnąć?- poprosił blondyn.- W tej chwili zachowujesz się jak jakiś nadąsany kutas.
- Może nim jestem- odciął się Mulat i jak oparzony wybiegł z pokoju.
- [T.I], słonko. Już cichutko- szeptał czule do mojego ucha i delikatnie kołysał moje ciało.- Nie płacz. Chodźmy z tego pokoju- powiedział i odwrócił mnie w kierunku wyjścia.
W takich chwilach byłam niesamowitą szczęściarą. Naprawdę. Inne dziewczyny mogły mi tylko zazdrościć takiego chłopaka jak Niall.
- Zaprowadzę Cię do pokoju, a ja w tym czasie z nim pogadam, ok?- spytał, całując mnie w policzek.- Chodź kochanie- chwycił mnie za dłoń i wyprowadził z pokoju Malika.

|oczami Nialla|

Zaprowadziłem [T.I] do jej sypialni i zostałem z nią tak długo, dopóki nie zasnęła. Wiedziałem, że potrzebowała teraz mojej bliskości. Czułem się za nią odpowiedzialny. Położyłem się obok niej i czule całowałem jej zaróżowione policzki i delikatnie spierzchnięte usta. Głaskałem ją po głowie, od czasu do czasu przytulając ją mocniej do siebie. W końcu jednak, pochlipując w moją koszulkę, dziewczyna odpłynęła do krainy snów.

Dopiero wtedy po cichu opuściłem jej pokój i udałem się na 'poszukiwanie' Zayn'a. Mimo że był moim najlepszym przyjacielem, to czasami miałem już go dosyć. Momentami zachowywał się jak rozkapryszona dziewczynka.

Zszedłem po betonowych schodkach, które prowadziły na basen. Następnie obszedłem cały ogród, aż w końcu poszedłem w kierunku plaży. Mimo że Morro Jable, nie należało do największych miejscowości, to i tak obejście całego miasteczka zajęłoby mi naprawdę sporo czasu. A szukanie go, w takim wypadku nie miało sensu. Gdybyśmy byli teraz w Londynie, wiedziałbym gdzie go szukać. Pewnie siedziałby teraz w swoim ulubionym barze, niedaleko akademika i popijał jakiś alkohol. Ale nie byliśmy w Anglii, tylko na Wyspach Kanaryjskich, co zdecydowanie nie ułatwiało mi zadania.

Usiadłem na schodkach prowadzących do domu. W końcu kiedyś musiał tu wrócić. Zawsze wracał...

Kiedy go zobaczyłem, słońce chyliło się już ku zachodowi. Szedł szybko, nie odwracając się za siebie. Jego włosy były w całkowitym nieładzie, tak jakby przeszedł przez nie huragan, a oczy straciły swoją dawną pogodność i hart ducha. Sprawiał wrażenie nieobecnego. Wyminął mnie, nie zwracając na moją osobę nawet najmniejszej uwagi.

-Hej- rzuciłem w jego stronę.
-Hej- odburknął i przeszedł dalej.
-Usiądziesz?- spytałem, wskazując miejsce obok siebie. Jeżeli mieliśmy o czymś pogadać, to właśnie tutaj. To miejsce wydawało się idealne.
- Chłopak [T.I] chce ze mną rozmawiać? No, proszę, jaki mnie zaszczyt spotkał- zaśmiał pod nosem.- Tylko nie wiem,o czy mamy gadać... O niej?- zasugerował, podnosząc prawą brew.
- Powinieneś ją przeprosić- powiedziałem stanowczo.
- Równie dobrze powinienem ją przelecieć- mruknął i oparł się nonszalancko o framugę drzwi.
- Co Ty powiedziałeś?- oburzyłem się i momentalnie znalazłem się obok niego.- Odszczekaj to- rozkazałem, piorunując go wzrokiem.
- Nie zauważyłeś, że ja ją bardziej pociągam? Chyba w innym wypadku, nie chciałaby bym został, nie sądzisz, że taka jest prawda?
- Zayn, co Cię dzisiaj ugryzło?- zdziwiłem się. Cholera, on nigdy taki nie był! Gdzie się podział mój kumpel od piwa, z którym można było rozmawiać o wszystkim?!- Najpierw wyżywasz się na [T.I], a teraz uważasz, że byłbyś lepszy ode mnie?
- Tego akurat jestem pewny- oświadczył, jak gdyby nigdy nic.
- Przegiąłeś- wycedziłem i z całej siły walnąłem go w brzuch.
- No dalej, tylko na tyle cię stać? Ulżyj sobie- mówił, łapiąc się za bolące miejsce.
- Wiesz, że tego nie chciałem- powiedziałem zgodnie z prawdą.- Wkurzyłeś mnie.
- Jeszcze coś? Czy mogę już iść po swoją walizkę, zanim twoja dziewczyna sama, nie zaproponuje mi bym poszedł z nią do łóżka?
- Malik, powoli mnie już wkurwiasz- burknąłem.
- Niesamowite. Niall Horan potrafi jeszcze bluźnić- odwrócił się do mnie plecami, a ja ledwo powstrzymywałem się, by po raz kolejny go nie uderzyć.- Stary, zmieniłeś się- powiedział po chwili, tym razem zdecydowanie spokojniej.
- To Ty się zmieniłeś- sprostowałem.
- Nie- zaprzeczył.- Uwierz, przez te wakacje dawny Niall z charakterkiem i temperamentem wyparował. Stałeś się mięczakiem. Miłość do niej Cię zaślepiła- stwierdził,a ja zrobiłem wielkie oczy.- Oj, nie udawaj, że tak nie jest. Wystarczy jedno Jej słówko, prośba, a ty spełniasz jej każdą zachciankę. To Ona Cię tutaj zesłała, prawda? Chciała, żebyś ze mną pogadał, a Ty od razu, postanowiłeś ją uszczęśliwić. Myślisz, że nie widziałem, że siedzisz tu parę godzin. Uwierz, nie jestem takim idiotą.
Milczałem. I chyba to był mój błąd. Powinienem teraz rzucić jakąś ciętą ripostę, ale nie potrafiłem. Nie byłem nim. Cholera, Niall! Co się z tobą dzieje- zganiłem się w myślach.
- Ale przeprosisz ją?- spytałem w końcu, na co on tylko się zaśmiał.
- Widzisz? Właśnie o tym mówię- oznajmił powoli, a następnie przejechał nerwowo dłonią włosy.- Jeżeli, to dla ciebie takie ważne, to ją przeproszę- powiedział i wszedł do środka.
- Dzięki Zayn- rzuciłem za nim i poszedłem w stronę morza, które delikatnie falowało, za sprawą niewidzialnych podmuchów wiatru.
                                                                                    MissPotatoe


Witajcie! Dzisiaj postanowiłam, że umieszczę opowiadanie z Niallem i Zaynem :) Zadowolone? Jak Wam się podobało? Macie jakieś pomysły, jeżeli chodzi o dalsze części? Może któraś z Was już domyśla się, co wydarzy się później, jak to się wszystko skończy? :* Poprzednia część była pisana 'oczami Zayna', a dzisiaj mogłyście przeczytać dłuższy fragment z perspektywy Niallka <3 Pozostaje mi zadać jeszcze jedno pytanie: Którego z chłopców bardziej lubicie? Słodkiego Nialla czy może drapieżniejszego Zayna? Podzielicie się ze mną swoimi spostrzeżeniami? Mam taką nadzieję :*
co najmniej 25 komentarzy= nowy imagin!!!
PS wiecie, co robić by prace pojawiły się szybciej ;)