#133 Zayn

- Zostawcie plecaki u woźnego – usłyszałam głos nauczycielki. Dyskretnie zerknęłam na chłopaka obok mnie. Prawdopodobnie to z nim spędzę najbliższe przynajmniej pół godziny. Prawie jednocześnie wykonaliśmy polecenie.

Pięknie. Wylądowałam na pracach społecznych z chłopakiem, którego znam tylko z widzenia. Po prostu cudownie.

Nauczycielka poprowadziła nas do drzwi na boisko. Koło nich stały grabie worki. Eh.

- Zgrabcie liście ze wszystkich boisk do tych worków. Bez wyrywania trawy proszę. Myślę, że sobie poradzicie. Mam nadzieję, że się szybko uwiniecie. Życzę miłej pracy – dodała na koniec, tak, że nie potrafiłam stwierdzić, czy był to sarkazm.

Wyszliśmy na dwór, biorąc ze sobą wszystko, co potrzebne. Czułam na sobie wzrok tamtego chłopaka.

- Dobra – nie wytrzymałam milczenia. – Jestem [T.I].

- Zayn – odpowiedział krótko, ale z lekkim uśmiechem.

Chciałam zapytać o coś jeszcze, ale nagle wyleciały mi z głowy wszystkie tematy do rozmowy. Westchnęłam, patrząc na dwie pary grabi i liście wokoło. Cóż. Coś trzeba zrobić.

-  Za co tu jesteś? – zapytałam wreszcie.

- Tajemnica – odparł. Zerknęłam na niego z ciekawością. Coś mnie w nim ciągnęło. Tylko co?

Przyłapałam się na tym, że stoję bez ruchu i wpatruję się w niego od kilkunastu sekund.

- Okey. – Chwyciłam grabie i, szczerze mówiąc, poczułam się głupio. – Trzeba popracować…

Spojrzałam wyczekująco na Zayna.

- Tak, jasne – mruknął i zrobił to, co ja. Chwilę później pracowaliśmy już w miarę sprawnie.

Po pewnym czasie poczułam, że niesamowicie bolą mnie ręce. Musiałam odpocząć. Oparłam mój 'sprzęt' o ławkę i spojrzałam na chłopaka. Akurat schylał się po worek. Dostrzegłam paczę papierosów w jego kieszeni i szybkim ruchem ją wyciągnęłam.

- Palisz? – zapytałam, spoglądając na niego raczej z ciekawością niż zaskoczeniem.

- Nie. – Odwrócił się. Uniosłam brwi. – Nieważne. To… nie moje.

- Ukradzione? – wtrąciłam.

- Nie baw się w detektywa.

Chciałam zapytać, czy to była groźba, ale zrezygnowałam. Ten chłopak coraz bardziej mnie intrygował.

- I jeszcze nie spróbowałeś? – zaśmiałam się, zerkając na nietknięte opakowanie w mojej dłoni. Czułam, że wtrącam się w nie swoje sprawy, ale nie mogłam się powstrzymać.

- A co, może byś chciała? – Podszedł do mnie.

- Może bym chciała – odparłam niemal z ironią.

- Masz zapalniczkę czy coś? – zapytał, a mnie chwilę zajęło zrozumienie, że mówi na serio.

- Mam – wyciągnęłam z kieszeni zapalniczkę. Nie wiem, po co ją nosiłam. Przyzwyczajenie. Zayn zabrał ją, wyciągnął papierosa i go przypalił.

Usiedliśmy na ławce.

- Niegrzeczny chłopiec – zaśmiałam się. – Mogę?

- Niegrzeczna dziewczynka – przedrzeźniał się ze mną, ale spełnił prośbę.

Nigdy wcześniej nie paliłam. Stwierdziłam, że to całkiem przyjemne uczucie… O ile można tak to nazwać.

Chłopak wydmuchnął dym tak, że poleciał na nasze twarze. Zakaszlałam. W tym momencie zauważyłam, że siedzimy blisko siebie. Trochę za blisko, jak na osoby, które się praktycznie nie znają. Obróciłam twarz w jego stronę. Patrzył na mnie. Po prostu patrzył. A ja utonęłam w jego brązowych oczach.

- Bolało? – zapytał nagle z uroczym uśmiechem.

- Co? – mrugnęłam, zaskoczona.

- Jak spadłaś z nieba…

Zaśmiałam się, spuszczając wzrok. Otworzyłam usta, żeby coś powiedzieć, ale Zayn delikatnie chwycił mnie za policzek i skierował w swoją stronę. Wdmuchnął dym w moje usta.

Dosłownie kilka sekund później nasze usta się połączyły.

^w^ (Anonimowa♥/PrincessOnika)

Witajcie kochani! 

Dziś mamy dla Was kolejną pracę nowej autorki! Imagin o Zaynie, który jest niezwykle intrygujący... Co Wy na to? Jestem pewna, że Wasze szczere komentarze zmotywują ją do dalszej pracy... Jak wszyscy wiemy początki są trudne, ale to już kolejny imagin jej autorstwa który wstawiamy i sądzę, że należy się jej mnóstwo komentarzy...

Pamiętam swoje początki na blogu i jak bardzo liczyły i liczą się dla mnie Wasze opinie! Nie zawiedźmy Jej i dajmy powody do radości! :*

co najmniej 25 komentarzy= nowy imagin!!!

Pamiętajcie! Im szybciej pojawią się komentarze, tym szybciej wstawimy kolejny imagin :*