#118 Niall&Zayn cz.4

                                                       Niall&Zayn cz.1
                                                             Niall&Zayn cz.2
                                                      Niall&Zayn cz.3

Retrospekcja pisana jest kursywą! :)

- Pobudka, śpiochy- słyszałam jak przez mgłę. Czy coś się stało?
- Jeszcze pięć minut- mruknęłam i przewróciłam się na drugi bok, napotykając na coś ciepłego i dość miękkiego.
- Niedobrze mi się robi jak na to patrzę- usłyszałam ponownie ten sam głos. Tym razem był on wyraźniejszy. Delikatnie otworzyłam oczy i spostrzegłam Zayna, tuż przy sobie i Nialla, który stał nad nami.- [T.I] jak się nie mylę, to ty przegrałaś, a nie on- wskazał dłonią, na wciąż śpiącego chłopaka.
- Przecież dotrzymałam obietnicy. Spałam na plaży- odpowiedziałam i powoli podniosłam się do pozycji siedzącej.- Która godzina?
- Zamknijcie, się do cholery. Człowiek nie może się wyspać nawet w wakacje- warknął brunet i zakrył dłońmi oczy.
- O, nasza księżniczka się obudziła- zaśmiał się Nialler- Stary, wstawaj już. Maura i [I.T.M] wołają nas na śniadanie.
- To idźcie beze mnie- rzucił szybko,poprawiając się na kocu.- D o w i d z e n i a- powiedział, akcentując każdą literę z osobna. Brakowało jeszcze tego, by pomachał nam na pożegnanie.
- Jak tam chcesz. Tylko uważaj na słońce, bo nie chciałbym, żeby mój najlepszy kumpel, do końca stracił rozum- zaapelował, a następnie zwrócił się do mnie.- [T.I], mam nadzieję, że chociaż Ty nie będziesz tak uparta i pójdziesz ze mną na śniadanie.
- W sumie, mogę iść- odparłam, wstając z koca.- Do zobaczenia później, Zayn- zawołałam i ruszyłam z blondynem w kierunku willi.
W pewnym momencie poczułam jak chłopak splata ze sobą nasze dłonie. Czy ten gest znaczył, że mu nadal zależało? Czy może jednak, przypomniał sobie o uczuciu do mnie, tylko dlatego, że zobaczył mnie, śpiącą przy Zaynie? Już miałam ochotę, spytać się, czy zrobił to z zazdrości, ale w końcu ugryzłam się w język. Nie chciałam niepotrzebnych sprzeczek.
- [T.I], Niall, chodźcie!- usłyszałam nasze mamy.- Wszystko stygnie. Czekamy na Was.
~.~
Kiedy weszliśmy do mieszkania Nialla, uderzyło we mnie przeraźliwe zimno. Blondyn powiedział, żebym się rozgościła, a on w tym czasie włączy ogrzewanie, które było wyłączone na czas jego nieobecności w Londynie. Przytaknęłam mu i ruszyłam przed siebie. Po raz pierwszy chłopak zaprosił mnie właśnie tutaj. Wcześniej spotykaliśmy się w domu jego rodziców albo moich. Poczułam się trochę dziwnie. Tak naprawdę byłam z nim pierwszy raz sam na sam i sama nie wiedziałam, czego powinna spodziewać się po tym wieczorze, nocy.
W końcu zrobiło się trochę cieplej, a Niall wreszcie pojawił się w salonie. Obszedł mały stolik i zajął miejsce na pojedynczym, kremowym fotelu, a nie obok mnie.
- Po co mnie w ogóle tu przywiozłeś?- zastanawiałam się.
- Po to, że się stęskniłem- odparł i zaczął pisać coś na komórce.
- Nie zauważyłam- stwierdziłam stłumionym głosem.
- Jesteś tego pewna?- zapytał, a ja miałam już powiedzieć 'tak', gdy nagle usłyszałam dźwięk mojego telefonu.
- Hm. To zapewne mój chłopak. Pewnie zastanawia się, co się ze mną dzieje.. Nie będzie Ci przeszkadzało jak mu odpiszę?- spytałam, nie potrafiąc ukryć uśmiechu, który zagościł na mojej twarzy. Byłam ciekawa jak na moją wiadomość zareaguje blondyn. Czy uwierzy w mój blef?
- Masz chłopaka?- zdziwił się.
Nie odpowiedziałam. Starałam się to przemilczeć, lecz marnie mi to wychodziło. W końcu wyciągnęłam z kieszeni komórkę, a następnie sprawdziłam od kogo, dostałam sms'a.
Czy mogę się do ciebie przytulić? Całusy Niall xx- przeczytałam i uśmiechnęłam się sama do siebie. To było naprawdę słodkie z jego strony.
- Wariat- powiedziałam, kręcąc z niedowierzaniem głową.- Chyba po tylu latach, nie musisz się mnie już pytać o pewne rzeczy.- wygarnęłam, puszczając mu oczko.
- Dobrze wiedzieć- oznajmił, a w jego oczach pojawiła się znajoma iskierka.
- To co usiądziesz koło mnie?- zaproponowałam, pokazując na miejsce obok siebie.
- Najpierw odpowiedz na moje wcześniejsze pytanie- zażądał, a ja zrobiłam wielkie oczy. Nie miałam pojęcia, o co mu chodzi.
- Jakie?- westchnęłam.
- No czy masz chłopaka?- powtórzył lekko speszony.- Myślałem, że jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi i mówimy sobie wszystko, pamiętasz?- mówił, nerwowo przełykając ślinę.
- Pamiętam- oświadczyłam z ręką na sercu.- Nie, nie mam chłopaka- odparłam w końcu, a na jego twarzy zagościł tak jakby spokój. Wydawało mi się, że mu ulżyło.
Blondyn wstał z fotela i zajął miejsce tuż obok mnie. Poczułam jak nagle robi mi się gorąco. 'Sama tego chciałaś'- pomyślałam i trochę się rozluźniłam.
- Czyli o to też się nie muszę pytać- mruknął i mnie pocałował.
Całował mnie długo i powoli. Sama nie dowierzałam, w to co się właśnie działo. Sposób w jaki jego ciepłe wargi, wpasowywały się w moje. To było niesamowite uczucie. Tak jakbym unosiła się nad ziemią, a może nawet wyżej? Czułam się jakbym znalazłam się w niebie. I jeszcze sposób w jaki Niall mi się przyglądał. Jak patrzył mi w oczy- tak jakby nagląco, pragnąc mnie, a zarazem potrzebując. To wszystko stawało się uzależniające. Miałam wrażenie, że działa na mnie jak narkotyk.
Nie potrafiłam się oprzeć tej pieszczocie. Chwilę później wplotłam palce w jego gęste, blond włosy, a jego dłonie wciąż sunęły wzdłuż moich pleców. W pewnym momencie przyciągnęłam go jeszcze bliżej i zaczęłam bawić się malutkimi guziczkami od jego koszuli. Już miałam rozpiąć pierwszy z nich, gdy chłopak zadrżał.
- Coś nie tak?- zdziwiłam się.
- Wszystko w porządku- mruknął.- Cieszę się, że jesteś tutaj ze mną- powiedział i szeroko się do mnie uśmiechnął. To zdecydowanie nie był zwykły uśmiech, który widziałam u niego codziennie. Ten gest sprawiał wrażenie poważniejszego, ważniejszego.
- Jestem Ci wdzięczna, że po mnie przyjechałeś- odpowiedziałam i musnęłam go w policzek.- Pewnie już bym spała, a tak to ten czas możemy spędzić wspólnie.
- Chcesz się przejść?- zapytał ni stąd, ni zowąd.- Muszę Ci pokazać Londyn nocą. Zakochasz się w nim. Szczególnie o tej porze roku.
Zakochasz się w nim. Już się zakochałam tylko, że nie w mieście, a w moim najlepszym przyjacielu.
- Chętnie się przejdę- oznajmiłam w końcu. I chwyciłam go za rękę.- To dokąd chcesz mnie zabrać?
- Gdy ci powiem, wszystko straci już swój urok- odparł i mocniej złapał moją dłoń.
- Niech Ci będzie- zaśmiałam się i oboje opuściliśmy jego malutki domek.
Ta noc należała do jednych z najlepszych nocy w moim życiu. Nie obchodziło mnie nawet, że po powrocie do domu, dostałam szlaban, a moja matka wraz ojcem, byli na mnie wściekli. Po prostu takich chwil się nie żałuje. Tak się nie robi. Trzeba pamiętać każde słowo, moment, nawet najmniejsze wspomnienie. Naprawdę, mimo że od tamtej nocy minęło przeszło pół roku, nadal ją pamiętałam. I to było cudowne, że zapisała się ona na stałe w mojej głowie. Powoli jednak czułam coś dziwnego w okolicach mojego serca. Tak jakby ból, świadomość, że ta noc się już nie powtórzy. Że Niall już nigdy nie będzie zachowywał się tak samo jak wtedy.
I nie pomyliłam się zbyt wiele. Odkąd tutaj przyjechałam, blondyn z reguły, unika mnie jak tylko może. Nie rozmawiamy już tak jak kiedyś. Nie jesteśmy aż tak blisko, jak pół roku temu. Czasami tylko patrzy na mnie tymi swoimi pięknymi, błękitnymi tęczówkami, tak jakby z czułością, tęsknotą. I w takich chwilach mam ochotę podbiec do niego, pocałować go w policzek i wyszeptać, że 'wciąż możemy być razem'.

                                                                                                            MissPotatoe

Koteczki, tak bardzo Was przepraszam za tą część!
Niedosyć, że jest późno, to jeszcze nie jest najlepsza... :( Mam nadzieję, że mimo wszystko mnie zrozumiecie. Jestem chora. Strasznie źle się czuję, a w gratisie dostałam jeszcze zapalenie spojówek i ledwo patrzę na oczy :| Ledwo dodaję ten post, więc z góry przepraszam za wszystkie błędy :P 
Druga sprawa dotyczy Imaginów Czytelników :) Możecie nam je przesyłać, a my będziemy je później umieszczać w zakładce, która już powstała :* Oczywiście najlepsze i najbardziej oryginalne prace będą nagradzane :* 
Kocham Was! Trzymajcie się zdrowo :) 
conajmniej 25 komentarzy= nowy imagin! 
a może tak podwyższymy próg do 30 pod następnym postem? ;)
PS ma ktoś ochotę na kilkupartowiec z Lou?