#116 Liam

Stanęłam niezdecydowana przed szafą. Po głowie kołatały mi chaotyczne myśli. Liam. Godzina siódma. Jego dom. Uh. Uspokój się!
W zasadzie to nie wiem, dlaczego się tak denerwowałam. Miałam złe przeczucia, których jeszcze nigdy nie czułam. Wydaje mi się. Narzeczony zaprosił mnie do siebie, zresztą nie pierwszy raz. Nic niezwykłego.
W końcu wyjęłam z szafy krótką, bladoróżową, błyszczącą sukienkę. Doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że dobrze wyglądała na mojej jasnobrązowej skórze. Do tego wysokie, czarne szpilki. Czarna kopertówka.
"Ujdzie" - oceniłam, przeglądając się w lustrze. Zresztą nie miałam już czasu na poprawki. Jak teraz nie wyjdę, to się spóźnię. Normalnie byłam bardzo zorganizowaną i uporządkowaną osobą. W tej chwili wydawało mi się, że o czymś zapomniałam. Czegoś nie zrobiłam. Co jest ze mną?

~na miejscu~

Zadzwoniłam do drzwi. Liam otworzył mi prawie od razu. Uśmiechnęłam się szeroko, nieco uspokojona jego widokiem. Przecież wszystko jest OK.
Mężczyzna pocałował mnie w usta na powitanie. Odpowiedziałam tym samym. Rozumieliśmy się bez słów...
- Proszę tędy - uśmiechnął się, prowadząc mnie przez mieszkanie. Uwielbiałam je, czułam się w nim jak w domu... Miałam się tu przeprowadzić po ślubie, ale już czułam, że jestem częścią tego miejsca.
Po chwili byliśmy przy drzwiach na balkon.
- Zamknij oczy - powiedział. Bez sprzeciwu wykonałam polecenie. Liam wyprowadził mnie na dwór. Poczułam podmuch ciepłego powietrza.
- OK, już - usłyszałam. Otworzyłam oczy.
- Wow - westchnęłam, z niedowierzaniem, a jednocześnie zachwytem, patrząc na to, co miałam przed sobą. Stół nakryty białym obrusem, elegancko złożone serwetki, jedzenie wyglądające, jakby ktoś przed chwilą je tam położył, butelka wina, a na środku ogromny bukiet róż.
- Podoba ci się? - widziałam, że nie potrafił ukryć dumy.
- Liam... to jest... po prostu... piękne - przytuliłam go najmocniej, jak tylko potrafiłam. Teraz liczył się on i tylko on. Niemal zapomniałam, co się wokół mnie dzieje.
Usiedliśmy przy stole i zaczęliśmy jeść. Smakowało wyśmienicie. Rozmawialiśmy o tym, co zawsze, ale przede wszystkim o naszych planach na przyszłość.
- Chciałabym zwiedzić wiele miejsc... zwłaszcza Azję - westchnęłam.
- No to już wiem, gdzie pojedziemy w podróż poślubną - zaśmiał się. Już się nauczyłam nie mówić o rzeczach, które chciałam, przy Liamie, bo on spełniał dosłownie każdą moją zachciankę. Ale czasem nie potrafiłam się powstrzymać.
Pokręciłam tylko głową z uśmiechem. I tak ostatnie słowo zawsze należało do niego.
Po skończonym posiłku usiedliśmy na ławeczce. Siedząc na niej, widać było sporą część miasta. W milczeniu patrzyliśmy na zapierający dech w piersiach widok, jakim były setki świateł w wieżowcach, na ulicach i latarniach w parkach.
Wkrótce poczułam senność. Stłumiłam ziewnięcie.
Ostatnie, co pamiętam, to objęcie przez czyjeś silne ramiona.

***

Obudziło mnie gorąco. I światło. Zauważyłam, że leżę na łóżku, tuż koło Liama. Ale ledwie zwróciłam na to uwagę.OGIEŃ!
Cały pokój pochłaniały płomienie. Rozszerzały się z przerażającą prędkością.BOŻE! POMOCY!
Mocno potrząsnęłam Liamem. Podniósł się, zaspany. Chwilę zajęło mi zorientowanie się, co się dzieje.
- Liam - wyszeptałam błagalnie. Po moich policzkach płynęły łzy. Nie było już ucieczki.Nie było już nic.
Mężczyzna przysunął mnie do siebie.
Próbowałam przypomnieć sobie wszystkie chwile spędzone we dwoje. Nie potrafiłam. Miałam przerażającą pustkę w głowie.
Moją ostatnią myślą było to, że śmierć w płomieniach nigdy nie wydawała mi się straszna.
Potem pochłonęło nas gorąco i ciemność.

"Po­za cza­sem, po­za śmier­cią, jest miłość. Czas i śmierć nie mogą jej osłabić"

 Anonimowa ♥

Witam wszystkich :***

Dziś w Wasze ręce trafia praca pewnie już niektórym znanej - Anonimowej ♥. Zaproponowałyśmy jej z MissPotatoe współpracę, którą ku naszemu zadowoleniu przyjęła i oto są jej owoce ;)

Hmmm lubicie takie dramaty? :P Ja uwielbiam *.*

Chciałabym Wam wszystkim serdecznie podziękować za tyle komentarzy pod moim Hazzą i pod wszystkimi postami :) Jesteście najlepsi <3

Tutaj na razie nie wprowadzamy progu komentarzy, ale mam nadzieję, że się postaracie i sprawicie wszystkim nam wiele radości :* Całuję :*** Foreverdirectioners