#115 Niall&Zayn cz.3

                                                             Niall&Zayn cz.1
                                                             Niall&Zayn cz.2

[T.Z]- twoje zdrobnienie

-[T.I] gdzie ty idziesz?- usłyszałam głos mamy.
- Idę spać na plażę- oświadczyłam, zakładając japonki.
-[T.Z], nie możesz zasnąć u siebie w pokoju- zdziwiła się Maura.- Jak chcesz możesz się zamienić sypialnią z Niallem. Jestem pewna, że się zgodzi.
- Nie o to chodzi- mruknęłam pod nosem.- Po prostu wrobiłam się w nocowanie na zewnątrz- stwierdziłam i wzięłam jeszcze jeden koc z kanapy, w razie gdyby zrobiło mi się zimno.
- O, widzę, że idziesz już na plażę- Nagle pojawił się Zayn.- Jak chcesz mogę Ci pomóc w przenoszeniu niektórych rzeczy- zaoferował i wziął ode mnie torbę.
- Dzieciaki, co wy kombinujecie?- wtrąciła się matka.
- Nic takiego- odpowiedziałam wymijająco.- Po prostu jest piękna, ciepła, bezchmurna noc. Do zobaczenia jutro!- rzuciłam niedbale i opuściłam naszą letnią willę.
- Może jeszcze nam się przydać leżak- zauważył Mulat.
- Dobry pomysł- przyznałam mu rację i oboje udaliśmy się nad basen, by wziąć potrzebny sprzęt.
- Naprawdę chcesz spać na plaży?- zapytał po chwili- Możemy zrobić tak, że ja tu zostanę, a ty wrócisz do domu- zaproponował brunet.
- O nie! Nie dam tej satysfakcji Niallowi- odparłam, pewnym siebie tonem.
- Jak tam chcesz- powiedział Zayn, wzruszając obojętnie ramionami.- Wydaje mi się, że to miejsce jest odpowiednie. Nie będziemy musieli uciekać z powodu przypływu ani nie znajdujemy się blisko domu.
- Skoro tak uważasz- mruknęłam i rzuciłam na piasek część rzeczy. Następnie wspólnie rozłożyliśmy koc, a chwilę później Malik rozpalił ognisko.- Możesz już wracać- oznajmiłam, siadając na leżaku i wyjmując książkę z torby.
- Zwariowałaś? Nigdzie się stąd nie ruszam-stwierdził i rozsiadł się koło mnie.
- Naprawdę, poradzę sobie- odpowiedziałam i otworzyłam książkę, na wcześniej zaznaczonej stronie.
- Nic mi się nie stanie jak zostanę tutaj- mówił.- Przynajmniej będziemy mieli okazję, żeby się lepiej poznać, bo na razie wiem tylko tyle, że masz na imię, [T.I]- oświadczył, posyłając mi szeroki uśmiech.
- No widzisz, to wiemy o sobie tyle samo- sprostowałam i zagłębiłam się w lekturze.
- Co czytasz?- zapytał po chwili.
- Pięćdziesiąt twarzy Grey'a- powiedziałam, pokazując mu okładkę.
- Czyli nie należysz do grzecznych dziewczynek- zaśmiał się pod nosem.- Z tą książką kojarzy mi się tylko jeden fragment; Czy to znaczy, że będziesz się ze mną kochał? (…) Po pierwsze, ja się nie kocham... Ja się pieprzę...ostro- zacytował bez chwili namysłu.
- Fuu! Na takie teksty mnie na pewno nie poderwiesz- oburzyłam się.
- Myślałem, że lubisz tę książkę, skoro ją czytasz.
- Lubię, ale bez przesady, ok?
- To może ja jednak wrócę do domu- zaproponował, podnosząc się z miejsca.
- Nieee- zawołałam i zamknęłam książkę. Szczerze mówiąc, nie wyobrażałam sobie spania na plaży samej. To wydawało mi się trochę przerażające, a perspektywa spędzenia 'nocy' z Zaynem, sprawiała wrażenie przyjemniejszej.- Znaczy jak chcesz, to możesz iść- dodałam po kilku sekundach, niby to od niechcenia.
- Dobra, zostanę. Tylko najpierw pójdę zapalić- rzucił szybko.
- Nie mówiłeś, że palisz. To jest niezdrowe- zganiłam go.
- Ty też nie mówiłaś, że lubisz zboczone książki- przekomarzał się ze mną.- No widzisz, mamy jeden do jednego- powiedział i odszedł.
Widziałam jak jego smukła sylwetka oddala się. Chłopak szedł w kierunku morza, nie odwracając się za siebie. Byłam ciekawa o czym myślał. Po co w ogóle przyjechał tutaj z Niallem? Naprawdę miałam mnóstwo pytań do ich obojga. Zastanawiałam się jak potoczą się moje dalsze relacje z Horanem i czy pewnego dnia, Zayn nie stanie pomiędzy nimi. Przecież to było możliwe, nieprawdaż?
Malik zaliczał się do grona intrygujących osób. Jeszcze nigdy nie spotkałam kogoś takiego jak on. Czasami był niezwykle miły, a innym razem jego charakter odwracał się o sto osiemdziesiąt stopni. Wtedy wydawał się taki mroczny, nieodkryty. Potrafił udzielić jednej, ale za to ciętej riposty, która automatycznie kończyła wcześniej rozpoczętą rozmowę. I za to go nienawidziłam.
- Już jestem- usłyszałam w pewnym momencie jego lekko zachrypnięty głos.- To jakie masz plany na dzisiejszą miłą noc?- zapytał, siadając tuż przy mnie i delikatnie kładąc dłoń na moim ramieniu.
- Zbyt dużego wyboru nie mamy...- zawahałam się na moment.- Możemy upiec pianki na ognisku albo popływać w oceanie- zaproponowałam.
- Jestem za piankami- odparł wesoło i wyjął z foliowej torby dwa opakowania, kolorowych pianek.
- Skąd je masz?
- To moja słodka tajemnica- zaśmiał się i otworzył pierwszą torebkę.
- Zabrałeś Niallowi?- zasugerowałam.
- To niesprawiedliwe- powiedział z wyrzutem.- Skąd wiedziałaś?
- To było akurat proste. Nialler zawsze pod łóżkiem chowa słodycze i czasami jak mam na coś ochotę, to mu je podbieram- oświadczyłam, rumieniąc się.
- Czyli nie tylko ja tak robię- zamyślił się.- Wy chyba faktycznie się długo przyjaźnicie, co?
- Znamy się praktycznie od piaskownicy- uściśliłam.- Naprawdę masz szczęście, że chodzisz z nim na uczelnię. Przynajmniej widzicie się codziennie, a ja spotykam się z Niallem jedynie raz na jakiś czas...- spochmurniałam, a między nami zapadła krępująca cisza.
- To co z tymi piankami?- spytał się Mulat, rozładowując napięcie.
Reszta nocy upłynęła nam w bardzo miłej atmosferze. Dużo się śmialiśmy, wygłupialiśmy, a przede wszystkim rozmawialiśmy. Dowiedziałam się o nim naprawdę wielu ciekawych rzeczy. Byłam nawet w szoku, że mamy podobne spojrzenie na świat.
- Może pójdziemy już spać- zaproponował Zayn, gdy pierwsze, nieśmiałe promyki zaczęły wychylać się zza niebieskiej toni oceanu.
- Jak uważasz- ziewnęłam.
- Ktoś tu jest zmęczony- mruknął i zaczął mnie łaskotać po brzuchu.
- Zayn, przestań- rozkazał, nie mogąc powstrzymać śmiechu.
-A co będę z tego miał?- dopytywał.
- Nic- odparłam bez namysłu i pokazałam mu język.
-[T.I], nie sądzisz, że powinnaś mi się jakoś odwdzięczyć za to, że jestem tu z Tobą? Hę? W końcu poświęciłem się- stwierdził, opierając głowę o dłoń i przyglądając mi się badawczo.
- Nie musiałeś tego robić- odpowiedziałam i przewróciłam się na drugi bok, tak by na niego nie patrzeć. Chwila dłużej, a mogłabym utonąć w tych jego czekoladowych tęczówkach.
- Czyli nie dasz się zaprosić na lody kasztanowe, które tak uwielbiasz?- mówił dalej.
- Jesteś okropny- warknęłam, poprawiając się na kocu.
- A więc jesteśmy umówieni- usłyszałam nad uchem jego głos.- Wiedziałem, że się zgodzisz. W takim razie, dobranoc- oznajmił wesoło i przelotnie musnął mój policzek. To było naprawdę dziwne uczucie. Poczułam przyjemne ciepło, w miejscu gdzie jego wargi, spotkały się z moją dość chłodną skórą. Momentalnie moje policzki oblały się szkarłatnymi rumieńcami. Chyba nie byłam jeszcze gotowa na na taki gest z jego strony. Miałam wrażenie, że to wszystko zaczyna się dziać troszeczkę za szybko. Niby zwykłe pożegnanie na dobranoc. Nawet nie buziak w usta, ale jednak zawsze coś. Chyba tak właśnie zaczynają rodzić się uczucia względem drugiej osoby.
Chwilę później rzuciłam jedynie ciche 'dobrej nocy' i okryłam się szczelniej kocem. Mimo że słońce prawie już wzeszło nad horyzont, nagle zrobiło mi się dziwnie zimno.
I wtedy poczułam jak Zayn się do mnie przytula.

                                                                                                          MissPotatoe

Witajcie Misiaczki Wy Moje :*
Chyba na początku pragnę Wam z całego serducha podziękować za nowy rekord komentarzy pod Harrym <3 Jesteście wyjątkowi, a wraz z Foreverdirectioners jesteśmy mega szczęśliwe :) Teraz już tak łatwo Wam nie odpuścimy tych komentarzy :P Dobra, przejdźmy teraz do samego imagina :* Co sądzicie o TEJ części? Za którym chłopakiem jesteście? Zayn czy Niall, chyba sama miałabym problem by wybrać między tą dwójką!
tradycyjnie, conajmniej 25 komentarzy= nowy rozdział! :*
Nie pogniewam się też jak pod tym postem pojawi się ich ponad 30! ;) Kocham czytać wasze komentrze, nawet te najkrótsze <3