#86 Harry cz.4

Z dedykacją dla: 

I love Zayn

-Ja pierwszy- zaczął patrząc na czubki swoich butów- [T.I], nie chcę Cię skrzywdzić, ale...- zrezygnowany opadł na kanapę.

Niepokój ogarnął całe moje ciało i umysł. Co się dzieje?! Jeszcze nigdy nie widziałam Harrego w takim stanie, był blady a jego dłonie mocno się trzęsły.

-Ale...?- zapytałam cicho bojąc się odpowiedzi.

-Nie możemy już dłużej być razem- schował głowę w dłoniach. Najpierw poczułam smutek i niedowierzanie. Mój Harry nie mógłby mnie tak skrzywdzić.

-Harry, przecież ja cię kocham- wyszeptalam, lecz chłopak wpatrywał się we mnie obojętnym wzrokiem bez cienia emocji. Dostrzegłam jedynie, że jeden mięsień na jego twarzy drga. Po kilku minutach ciszy mój smutek zamienił się w złość, palącą złość.

-Ty nieczuła świnio!- rzuciłam się na niego- jak możesz , po tym co razem przeżyliśmy? Masz inną tak? Ty draniu...- krzyczałam i okladałam go pięściami. 

-Uspokój się- mocno złapał mnie za nadgarstki- nie mam innej, zawsze byłaś tylko ty. Nie chodzi o to- powiedział zimnym głosem cały czas wpatrując się w moje oczy.

-To o co?- łzy mimowolnie zaczęły spływać po mojej twarzy. Poczułam ich słony smak.

-Czy pytałaś się kiedyś gdzie pracuję? Jak zarabiam? Nie, nigdy. Posłuchaj, [T.I], nic o mnie nie wiesz. Jesteś dużo młodsza, masz całe życie przed sobą, nie mogę go zepsuć. Ten związek od początku skazany był na porażkę, dzieli nas zbyt duża różnica wieku...

-Nie mogłeś pomyśleć o tym wcześniej? Zanim zacząłeś mnie całować? Zanim wyznałeś mi miłość?- nie potrafiłam opanować swoich emocji- Jeśli mnie kochasz, zostań. 

-Kocham cię, właśnie dlatego odchodzę.Przepraszam- wyszeptał i wybiegł.

~*~

Dni po rozstaniu z Harrym mijały mi niemal tak samo. Przygnębiona chodziłam do szkoły, nie odzywałam się do nikogo, spałam, płakałam... Nagle usłyszałam dźwięk telefonu. Może to...

- Hej!- usłyszałam głos przyjaciółki- dlaczego nie dzwonisz?

-Wiesz, dlaczego- odparłam przygnębiona.

-Jeszcze ci nie przeszło?! [T.I], mam świetny plan!- zaaferowana zapiszczała w słuchawkę?

-Hm? Na czym on polega?- zapytałam z grzeczności, choć najchętniej wyrzucilabym telefon do kosza.

-Posłuchaj, najlepszy sposób na odzyskanie faceta to wzbudzenie w nim zazdrości...

-O nie- przerwałam znając jej idiotyczną wyobraźnie- nie będę odgrywać szopek przed Harrym, to nie podstawówka.

-Posłuchaj!- wydarła się- ostatnio moja siostra przeniosła się do innej szkoły, w jej klasie jest zabójczo przystojny chłopak, na imię ma Justin. Pójdziesz z nim na siłownię wtedy, gdy Harry będzie trenował, poprzytulacie się do siebie trochę i załatwione!- optymizm mojej przyjaciółki zawsze mnie niepokoił.

-Ale...

-Nie daj się prosić! Proszę, choć raz mi zaufaj- zaczęła dziewczyna.

-Dobra, ale jak coś nie wypali, to będzie twoja wina- odłożyłam słuchawkę.  

~*~

"Jak mogłam się na to zgodzić?" - tylko jedna myśl krążyła w mojej głowie tego dnia. Cóż, [I.T.P.] nie kłamała, Justin naprawdę był zabójczo przystojny- ciemne włosy postawione na żel, czekoladowe oczy, uroczy uśmiech, malinowe usta, wyrzeźbiony tors widoczny przez cieniutką, białą bluzkę. Mimo tego nie potrafiłam się przełamać, cały czas w głowie miałam widok chłopaka o bujnych lokach i mądrym spojrzeniu- mojego byłego. 

-Ten plan nie wypali- powiedziałam smutna widząc przez szybkę Harrego biegającego na bieżni otoczonego wianuszkiem nakręconych dziewczyn. Suki.

- Wypali, po prostu wczuj się w rolę, ja już to zrobiłem ,kotku- uśmiechnął sie do mnie lobuzersko Justin- musisz mi zaufać.

Po kilku minutach objęci szliśmy w stronę bieżni. Zajęliśmy miejsce na przeciwko Harrego. 

-Hej- rzuciłam lekceważąco gdy obok niego przechodziłam, lecz w tym momencie Justin przerwał mi namiętnym pocałunkiem. Muszę przyznać, ze perfekcyjnie wcielił się w rolę mojego chłopaka. Harry jednak zdawał się tego nie zauważać.

Zanim zaczęliśmy biegać, Justin zbadał językiem całe wnętrze mojej jamy ustnej. Styles udawał ze tego nie widzi, ale kątem oka na nas patrzył i mocno zaciskal zeby.

-Dosyć- szepnęłam, po czym zaczęliśmy biegać. Pózniej podczas ćwiczeń z ciężarkami, Jus mało dyskretnie umieścił swoje dłonie na moich pośladkach. Liczyłam,ze Harry podejdzie do nas, powie, ze jestem tylko jego, lecz nic takiego sie nie wydarzyło. Najwidoczniej wcale nie był zazdrosny. Zawiedziona dostrzegłam, ze za chwilę zamykają. Na siłowni było już tylko kilka osób.

-To już nie ma sensu- szepnęłam do Justina i poszłam w stronę szatni. Nagle poczułam, jak czyjeś silne dłonie przyciskają mnie do ściany. Było ciemno a w pomieszczeniu znajdowaliśmy się tylko ja i Justin.

-Co ty robisz?- krzyknęłam czując jego lepkie dłonie pod bluzką.

-Nie podoba ci się? Widziałem, jaka zadowolona byłaś podczas naszych pieszczot, ja nie udawałem, naprawdę mi sie podobasz- wyszeptał wpychając mi język do gardła. Poczułam, ze na spodenkach ma już sporych rozmiarów wybrzuszenie. Ugh. 

-Zostaw mnie, przecież ty było tylko udawane! Chciałam, żeby mój były to zobaczył!- krzyknęłam, lecz jego ciało było za ciężkie, nie mogłam mu się wyrwać.

-Należy mi sie jakaś zapłata- odparł groźnie, dotykając dłońmi moich pośladków. Na moich policzkach pojawiły się łzy. Łzy bezsilności.

HazzGirl

Hej kochane!  Przepraszam, ze ta cześć pojawia sie tak późno, ale miałam konkurs i nie znalazłam czasu,aby ja dodać. Mam nadzieje ,ze nie jesteście zawiedziona :) o wszytskie opinie proszę w komentarzach. Dziękuje za to, ze jesteście. Kocham was, HazzGirl