#82 Niall cz.1

-Niall, kochanie, wstawaj! Za godzinę mamy pociąg. Spóźnisz się na przesłuchania kochanie!- próbowałam jakoś go obudzić, lecz żadne moje metody nie skutkowały. Dzisiaj mój chłopak miał przesłuchania do programu X-Factor. Po moich blaganiach, w końcu zgodził się wziąć w nich udział. Uważałam, że ma najpiękniejszy głos na świecie. Gdy dla mnie śpiewał,czułam, jakby robił to jakiś aniołek. Niall był po prostu niesamowicie utalentowany, a ja chciałam, żeby pokazał swój talent całemu światu.
-Jak wstaniesz, dam ci dłuuuugiego buziaka- zasmialam się, a chłopak już stał przy łóżku.
-Czekam, kochanie- uśmiechnął się uwodzicielsko ,a ja zachłannie wpiłam się w jego usta. Jego dłonie szybko powędrowały wzdłuż krawędzi moich spodni dresowych.
-Niall, nie mamy na to czasu. Za godzinę wychodzimy a musimy jeszcze się uszykować i zjeść śniadanie- powiedziałam odpychając go delikatnie.
-Ale obiecujesz, że jak wrócimy, to dokończymy? - zapytał słodko się uśmiechając.
-Nie wrócimy, bo dostaniesz się do programu- pocałowałam go w czubek nosa i poszłam się ubrać. Już po chwili przeglądałam się w lustrze. Niesforne, długie włosy opadały mi na ramiona. Czarny top delikatnie odsłaniał opalony brzuch. Krótkie dzinsowe spodenki pokazywały moje zgrabne nogi. Nie mogłam się zdecydować, czy włożyć czarne nike czy czerwone vansy. Postawiłam jednak na nike. Umalowałam usta czerwoną szminką i byłam gotowa.
-Niall, oszalałeś?- wrzasnęłam widząc, że chłopak ubrał niebieski dres i sportową czapkę z daszkiem- załóż chociaż jeansy, będziesz w telewizji- uśmiechnęłam się do niego i zaczęłam robić śniadanie. Po kilku minutach wrócił i usiadł do stołu. Podałam kanapki z kurczakiem, które tak uwielbiał.
-Po co wogóle tam jedziemy? Przecież i tak się nie dostanę...- marudził chłopak.
-Z takim nastawieniem na pewno się nie dostaniesz. Przecież masz wielki talent, musisz w końcu w siebie uwierzyć!- starałam się go zmotywować za wszelką cenę. W końcu delikatny uśmiech pojawił się na jego twarzy.
-Zrobię to tylko dla ciebie- spojrzał na mnie z miłością, której nie doświadczyłam od żadnego innego chłopaka.
***
-[T.I], boję się- wyszeptał czekając na swoją kolej. Już za chwilę miał wyjść na scenę. Jego poprzednik już kończył swoją piosenkę.
-Dasz radę, kochanie- przytuliłam go z całych sił modląc się w duchu, żeby mu się udało. Chciałam jego szczęścia bardziej niż czegokolwiek innego.
-Niall Horan- zabrzmiał głos odchodzący ze sceny. Patrzyłam zza kulis jak pytają się go gdzie mieszka, ile ma lat, co zaśpiewa.
-Ten występ i całe swoje życie dedykuję mojej dziewczynie, [T.I.I.N]- wyszeptał do mikrofonu a ja poczułam, że pojedyncza łza spływa po moim policzku. 'Kocham Cię'- szepnęłam bezgłośnie. Wtedy usłyszałam jego melodyjny, chłopięcy głos:

Gotta change my answering machine 
Now that I'm alone 
Cuz right now it says that we 
Can't come to the phone 
And I know it makes no sence 
Cuz you walked out the door 
But it's the only way I hear your voice anymore 

Czekałam na werdykt jurorów. Simon był na tak.  Cheryl na nie. Tak mocno zacisnęłam kciuki, że poczułam ból wbijanych w dłoń paznokci. Louis Walsh rownież był na tak. Dawaj Katy, powiedz tak, powiedz tak... Gdy usłyszałam , że Niall przechodzi dalej, poczułam niewyobrażalną radość.
-Kochanie, chodź tutaj- krzyknął chłopak i wyciągnął mnie na scenę- brawa dla mojej dziewczyny - wziął mnie na rękę i zaczął całować.
-Kocham  Cię, Niall- wyszeptalam.
Usłyszeliśmy znaczące chrząknięcie Simona.
-Przypominam, że to X-Factor, a nie jakieś Love Story.
-Przestań Simon, są tacy uroczy... - uśmiechnęła się do nas Katy. Po chwili znajdowaliśmy się za kulisami.
-Udało się kochanie, rozumiesz?! - chłopak nie przestawał składać pocałunków na mojej szyi.
-Jestem z Ciebie taka dumna- wyszeptalam gładząc go po zaróżowionym od nadmiaru emocji policzku.
-Nie chcę, żebyś wracała do domu- powiedział, a jego uśmiech momentalnie zniknął.
-Niall, takie są zasady. Dostałeś się dalej, więc musisz zostać w domu X-Factor. Przecież już za tydzień twój następny występ, przyjadę i będę cię wspierać.
-Obiecujesz, że będziesz przy mnie do końca programu?- zapytał mocno ściskając moją dłoń.
-Oczywiście, że tak, głuptasie- uśmiechnęłam się i zmierzwiłam dłonią jego włosy- przecież cię kocham.
***
Tydzień bez Nialla mijał niewiarygodnie powoli. Mimo, że dzwonił do mnie dwa razy dziennie, a ponadto codziennie rozmawialiśmy na Skype, i tak cholernie za nim tęskniłam. Dzień przed występem również rozmawialiśmy przez kamerkę.
-Już nie mogę się doczekać, jak cię zobaczę- mówił chłopak- trochę się stresuję, nie mogę zawieźć jurorów ani Ciebie.
- Kotku, obojętnie czy dostaniesz się dalej, pamiętaj , że będę z ciebie dumna- uśmiechnęłam się do niego. Nagle za jego plecami zobaczyłam ładną brunetkę. Miała długie, proste włosy, mocny makijaż i niezłą figurę.
-Niall, idziesz? Ile mam na Ciebie czekać? - powiedziała stojąc za nim i śmiało położyła dłonie na jego ramionach. 'Suka' - pomyślałam.
-[T.I.], bo... ja muszę iść jeszcze poćwiczyć. Trzymaj się- rozłączył się bez 'kocham cię'. 'To nic takiego'- tłumaczyłam sobie, lecz obraz tej dziewczyny nie dawał mi spokoju.
HazzGirl
Hej kochane:) oto pierwsza część Nialla. Podoba wam się taki pomysł? Jak myślicie, [T.I.] bezpodstawnie się martwi, czy miedzy Niallem a tamtą dziewczyną coś iskrzy? 
Każdy komentarz motywuje mnie do napisania następnej części. Proszę was o opinie. Może ktoś chciałby dedykację do następnej części?:) 
Pozdrawiam, wasza HazzGirl