#57 Harry cz.5

  Harry cz.1
Harry cz.2

 Harry cz.3 

Harry cz.4

 

Dzisiejszy poranek był wyjątkowo przyjemny. Po raz pierwszy od niepamiętnych czasów pojedyncze promienie słońca leniwie wyłaniały się zza chmur, wpadając jednocześnie do środka. Przetarłam i otworzyłam szerzej, ciągle zaspane oczy. Ziewnęłam parę razy, a następnie przeciągnęłam się w celu całkowitego rozbudzenia.
Położyłam głowę na jedwabiście gładkiej poduszce, która delikatnie opadła pod ciężarem mojej głowy. Ten dzień zapowiadał się nadzwyczajnie. Już za parę godzin miałam spotkać się z Harrym. Ta myśl spowodowała, iż wygrzebałam się z ciepłego posłania i ruszyłam w stronę łazienki. Poranna toaleta spowodowała, że mój wcześniejszy dobry humor, poprawił się. Tryskałam teraz radością. Z uśmiechem na twarzy zbiegłam ze schodów i wzięłam się za przygotowanie śniadania. Uszykowałam jajecznicę z bekonem i grzankami oraz szklankę chłodnego, pomarańczowego soku. Zaniosłam posiłek do salonu, a następnie usiadłam w wygodnym fotelu i rozpoczęłam degustację.
Chwilę później usłyszałam charakterystyczny dzwonek mojej komórki. Odłożyłam śniadanie, biegnąc w kierunku telefonu.
- Hej [I.T.P]. Co tam?
- [T.I] muszę Ci coś powiedzieć- mówiła drżącym głosem.
- Boże, co się stało?- zapytałam przerażona. Dziewczyna wydawała się załamana.
- Jestem w ciąży- oświadczyła, a następnie zaczęła płakać do słuchawki.
- Ej, to nie jest powód do płaczu.- oświadczyłam, a ona nie odpowiedziała- hej, rozchmurz się. Powinnaś się cieszyć. Mam nadzieję, że będę chrzestną.- powiedziałam by ją rozweselić.
- [T.I]...
- No ,co?- zdziwiłam się.
- Mam dopiero osiemnaście lat...
- I jaki w tym problem?- zakpiłam.- Codziennie ile młodszych od Ciebie dziewczyn zachodzi w ciążę... Jestem ciekawa jak zareagował Twój chłopak.
- I w tym cały problem- rzuciła.
- Jak to?
- Zerwał ze mną, gdy dowiedział się, że będziemy mieli dziecko. Jestem sama- płakała.- Co powiem rodzicom? Przecież nie wrócę do Polski i nie będę na ich utrzymaniu. Co ja mówię?! Oni nie będą chcieli mnie widzieć. Wydziedziczą mnie.
- Jak to z Tobą zerwał?- dopiero po chwili dotarło do mnie znaczenie jej słów.
- Powiedział, że nie jest gotowy na poważny związek. Że nie chce mieć na razie dzieci- chlipała.- Rozumiesz to? Wykorzystał mnie. Poszedł ze mną do łóżka, nie dlatego że mnie kochał, tylko że miał ochotę zaliczyć kolejną laskę. Boże, czemu byłam taka naiwna?
- Uspokój się. Weź kilka głębszych oddechów. I przyjeżdżaj do mnie. Nie możesz być teraz sama- oznajmiłam.
- Dzięki. Jesteś kochana- odparła czule.
Kilkadziesiąt minut później siedziałyśmy razem na kanapie z kubkami gorącej czekolady. Dziewczyna była załamana. Co chwilę płakała, a ja próbowałam ją jakoś pocieszyć. Niestety nic do niej nie docierało.
- Zobaczysz, że znajdę tego dupka, a wtedy pożałuje, iż Cię zranił- oświadczyłam chłodno.
- [T.I] to nie Twój problem- mruknęła. W jednej chwili usłyszałam dzwonek do drzwi. Która godzina- zastanawiałam się. Odwróciłam się, spoglądając na zegarek.
- Cholera- zaklęłam pod nosem.
- Co się stało- zapytała zaciekawiona [I.T.P]
- Nie sądziłam, że jest już tak późno- powiedziałam.- Pamiętasz? Umówiłam się na randkę. To pewnie on. Trudno, najwyżej się poznacie- rzuciłam przeciągle i podeszłam do drzwi.
Przekręciłam zamek, a w progu stanął Styles we własnej osobie. Nie czekając chwili dłużej podszedł do mnie, objął moją twarz w dłonie i złożył namiętny pocałunek na moich wargach. Na początku nie zorientowałam, co się właściwie dzieje. Nie docierała do mnie myśl, że on mnie całuje. Dopiero po paru sekundach zareagowałam na jego pieszczotę.
- Harry- jęknęłam cicho.
- Cii- zamruczał przy moim uchu i jednocześnie położył mi palec na ustach.- Nie przerywajmy tego.
Loczek naparł na mnie całym ciałem. Gwałtownie uderzyłam o drzwi, wywołując przy tym nieprzyjemny ból pleców. Czułam jak klamka wciska mi się w żebra. Brunet widząc grymas mojej twarzy zaśmiał się i momentalnie zmniejszył dzielącą nas wcześniej odległość. Przylgnął do mnie, chwytając mnie za biodra. Poczułam jak jego wilgotne wargi suną wzdłuż mojej skóry. Jego dotyk przyprawiał mnie o palpitacje serca. Westchnęłam cicho. Harry przyjął to jako zachętę do dalszej pracy i chwilę później jego zimne dłonie wędrowały już po moich plecach, wywołując przyjemne dreszcze ekscytacji. Miejsce, które wcześniej dotykał, piekło teraz niemiłosiernie. Z wrażenie zaczęłam mieć kłopoty z zaczerpnięciem powietrza.
Styles oparł swoje ręce po obu stronach mojej głowy. Jego zielone tęczówki hipnotyzowały, sprawiały, że moje myśli zaczęły krążyć wokół jego osoby. Spojrzałam w jego oczy. Widziałam w nich podniecenie i co najgorsza pożądanie, z którym walczył. Jego usta po raz kolejny zetknęły się z moją skórą. Pokonywał nimi kolejne centymetry mojej szyi. W końcu i ja nie pozostałam mu dłużna. Wplotłam swoje palce w jego rozmierzwioną czuprynę. Prześlizgiwałam dłonią pojedyncze kosmykami jego nieziemskich loczków. Słyszałam jak nasze serca przyspieszają, jak z każdą sekundą biją mocniej, aż wreszcie łączą się w jedną, spójną całość.
To było coś nieprawdopodobnego. Znaliśmy się dopiero od doby, a zachowywaliśmy się jak para spragnionych sobą kochanków. W pewnym momencie Harry czule musnął moje usta, a następnie wpił się w nie z większą brutalnością. Pieścił mój język, od czasu do czasu przygryzając moją dolną wargę. Jego dłonie wciąż przesuwały się coraz niżej, aż w końcu dotknęły moich pośladków. Jęknęłam z rozkoszy. Czułam jak chłopak uśmiecha się między pocałunkami i w jakiś sposób napawało mnie to dumą...
- [T.I] co wy tak długo tam robicie?- spytała zaciekawiona [I.T.P]. Momentalnie odsunęłam się od Stylesa, rozłączając jednocześnie nasze wargi.
- Chodź przedstawię Ci moją przyjaciółkę- skwitowałam i wzięłam go za rękę.- I oto właśnie jest...
- Harry?- dziewczyna wydawała się być zszokowana. Rozdziawiła na szerz usta, a jej oczy zrobiły się większe z wrażenia.- Ty...- wysyczała, patrząc się na nasze złączone dłonie.
- Nienawidzę Cię- wypaliła.- Nienawidzę Was obu, a szczególnie ciebie [T.I]! Nie spodziewałam się, że zrobisz mi takie świństwo- krzyczała. Moja przyjaciółka wstała z kanapy i z płaczem pobiegła w stronę drzwi, zatrzaskując je jak najgłośniej. Nie to było jednak najgorsze. Najstraszniejsza wydawała się myśl, co się tak naprawdę wydarzyło. Skąd [I.T.P] znała Hazzę...
- Możesz mi to jakąś wytłumaczyć?- zapytałam Harrego.
- [T.I] proszę wybacz mi. Nie miałem pojęcia, że wy się znacie...- mówił, wpatrując się w podłogę.
- Chcesz powiedzieć, że- nie dokończyłam, nie mogłam w to uwierzyć. To wszystko, co miało miejsce kilkadziesiąt sekund wcześniej, wydawało się chore, a zarazem niemożliwe.
Harry pokiwał twierdząco głową.
- Tak. To ja jestem ojcem jej dziecka- odparł, a ja skrzywiłam się na jego słowa. Poczułam jak moim ciałem wstrząsają dreszcze.
- Jesteś dupkiem- oświadczyłam chłodno.- Najpierw wykorzystałeś moją najlepszą przyjaciółkę, a chwilę później mnie. No po prostu świetnie- wygarnęłam.
- Kochanie, nie zrozum mnie źle. To co teraz powiem, nie usprawiedliwia mnie, ale byłem pijany. Wcale nie miałem zamiaru tego robić...
- Brzydzę się Tobą- oznajmiłam.- Wyjdź z tego domu- dłonią wskazałam mu drzwi.
- Ale [T.I]. Nie niszczmy tego, co pomiędzy nami zaszło. Przed chwilą było cudownie, nie pamiętasz? Całowaliśmy się, prawie mi się oddałaś...
- Tak, ale jak słusznie zauważyłeś to było przed chwilą. A teraz wszystko spieprzyłeś. Wynoś się stąd- wysyczałam. Poczułam jak do oczu napływają mi gorzkie łzy porażki.
- Przepraszam- wyszeptał i ze spuszczoną głową ruszył w stronę drzwi.

                                              MissPotatoe

        Siemka :*

        I oto kolejna, piąta już część Harolda :) Nie wiem czy jeszcze macie ochotę ją czytać, bo 

        z tego co zauważyłam ostatnia część nie cieszyła się zbyt dużym zainteresowaniem... Mam      

        jednak nadzięję, że ta przypadłam Wam chociaż troszeczkę do gustu i zmotywujecie mnie do  

        dalszej pracy!