#49 Harry cz.3

  Harry cz.1

Harry cz.2

- Przepraszam. Powinnam zapukać- rzuciłam. Cóż, to była mało komfortowa sytuacja...
- Spokojnie- odparł.- W końcu to też Twój pokój, nieprawdaż? Możesz wchodzić bez pytania.
Naprawdę nie miałam pojęcia, co uczynić w takiej sytuacji. Było mi wyjątkowo niezręcznie. Zżerały mnie wyrzuty sumienia. To wszystko było ponad moje siły. Czułam się okropnie i nie widziałam wyjścia z zaistniałej sytuacji. Zastanawiałam się, co powinnam zrobić. Wyjść? Jeszcze raz przeprosić? A może dać mu swój numer i umówić się na randkę...
- Nie uważasz, iż to wszystko jest krępujące?- zapytałam zdziwiona.
- Nie, czemu?- zdziwił się.- Lubię nagość, czuję się wtedy wolny...
- Hm.- jęknęłam- W takim razie będę już szła. Mam dość przygód jak na kilka godzin- powiedziałam.
- Poczekaj- zawołał za mną, a ja automatycznie stanęłam.
Harry z pewnością nie był, jak wszyscy chłopcy. Wczoraj, kiedy ujrzałam go po raz pierwszy, zawrócił mi w głowie. Był niezwykle uroczy i wyjątkowy na swój własny sposób. A na dodatek ta jego uroda. Brązowe loczki i kontrastujące zielone tęczówki. Po prostu ideał pod każdym względem..
- Może zjemy razem śniadanie czy coś- spytał.
- Bardzo chętnie... Tylko, że- zawahałam się.- Umówiłam się ze znajomą. Biedaczka czeka na mnie już parę godzin, bo troszeczkę zaspaliśmy- odparłam, posyłając mu uroczy uśmiech.
- To w takim razie może podwieźć Cię?- powiedział cicho, a jego duże oczy, otoczone wachlarzem ciemnych rzęs, przeszyły mnie dogłębnym spojrzeniem. Poczułam jak nogi odmawiają mi posłuszeństwa.- Chyba, że nie masz na to ochoty- dodał po chwili.
- Byłoby wspaniale. Moglibyśmy się lepiej poznać i w ogóle... Ale nie będę Cię fatygować. Pewnie masz już jakieś plany na dzisiejszy dzień- zaczęłam, ale propozycja bruneta wydała mi się wyjątkowo kusząca. Stop! Przecież to niedorzeczność!- A poza tym czeka już na mnie taksówka.
- Hej [T.I], ranisz mnie- zaśmiał się, a ja zdziwiłam się skąd znał moje imię. Wydawało mi się, iż nie przedstawiałam mu się od rana.
- Przepraszam, ale śpieszę się trochę. Moja znajoma i tak jest na mnie zła. Obiecałam jej, że będę o jedenastej, a teraz dochodzi druga.- oznajmiłam.
- Szkoda. Pozwolisz mi się chociaż odprowadzić?- zapytał z nadzieją.
- Pewnie- rzuciłam i ruszyłam. Już po chwili brunet dorównał mi kroku. Szliśmy obok siebie w kompletnej ciszy. Wydawało mi się, że coś go gryzie, że nad czymś się zastanawia, a może nawet waha. Widziałam jego skupioną twarz, wargę, którą delikatnie przygryzał. W pewnym momencie poczułam jak jego ciepłe opuszki, delikatnie musnęły moją dłoń...
W końcu wyszliśmy na zewnątrz. Dostrzegłam jasny neon, ukazujący nazwę dyskoteki, do której, dziwnym trafem udało mi się dostać wejściówki. To by wyjaśniało, czemu akurat znalazłam się w tym, a nie innym hotelu. Zanim się obejrzałam zza rogu wyłoniła charakterystyczna, czarna taksówka, na którą wyczekiwałam. Nie miałam pojęcia czemu Harry, idzie za mną, ale nie protestowałam. Loczek jak prawdziwy gentleman otworzył przede mną drzwi. Posłałam mu szeroki uśmiech. Chłopak z każdą sekundą zyskiwał w moich oczach.
- Mam nadzieję, że nasze następne spotkanie będzie przyjemniejsze- mruknął, gdy ja zapinałam pasy.
- Następne?- zdziwiłam się.- Szczerze? Myślałam, że już nigdy się nie spotkamy.
- Naprawdę? Czyli nici z kolejnego miłego wieczoru?- zapytał wyraźnie zasmucony.
- Tego nie powiedziałam głuptasie.- prychnęłam.- Oczywiście, iż będę miała ochotę się z Tobą spotkać, po prostu sądziłam, że...- zająknęłam się.- Zresztą nieważne. Miło było Cię poznać.
Chłopak uśmiechnął się szeroko i wypowiedział cichutkie ,, do zobaczenia”. Poczułam jak moje kąciki ust mimowolnie wznoszą się do góry. Zamknęłam drzwi od auta i pomachałam mu na odchodnym.
- W takim razie dokąd panią podwieźć?- zapytał tęgi mężczyzna za kierownicą. Wskazałam mu konkretny adres, pod którym czekała już na mnie [I.T.P]. Taksówkarz odpalił silnik. Mieliśmy już ruszyć, gdy usłyszałam pukanie do okna. Odruchowo odwróciłam się i zawołałam do mężczyzny by chwilę poczekał.
- Śpieszę się- oświadczył ozięble.- Czeka na mnie tysiące chętnych do podwózki, a Pani zachciało się na pogaduszki. Albo jedziemy teraz, albo będzie mi musiała Pani dopłacić za zbędny postój- odgrażał się, a ja jedynie machnęłam ręką i otworzyłam szerzej okno.
- Co się stało?- zapytałam zdziwiona, widząc Loczka przed sobą.
- Zapomniałem o najważniejszym- odparł- Nie mam Twojego numeru- wyjaśnił, uśmiechając się szeroko. Podyktowałam mu ciąg cyferek, a następnie rzuciłam po raz kolejny ,, cześć”- Zadzwonię do Ciebie ok?
- Pewnie- pokiwałam twierdząco głową i zamknęłam okno. Kierowca nie czekając dłużej odjechał.
                                                                                               MissPotatoe
Hej Kochane :*
Co powiecie na 3 część Hazzy? Wiem, wiem nie jest za długa, ale lepsze to niż nic, nieprawdaż? Jak Wam lecą wakacje? Też nie możecie się doczekać  premiery This Is Us?
Dzięki za każde wejście, komentarz :* Nawet nie wiecie jaką mamy motywację do pisania, gdy widzimy, że jest Was coraz więcej!